هوش مصنوعی: هارون گفت که عشق مجنون را می‌شنود و آن حسرت و تمایل او را مانند مجنون که در عشق فروافتاده است، درک می‌کند.

هوش مصنوعی: او آرزو داشت که یک بار دیدار لیلی را تجربه کند و دوست داشت لحظه‌ای در کنار او بنشیند.

هوش مصنوعی: درخواست لیلی را کرد و زمانی که به او نگریست، زیبایی‌اش به قدری دلنشین بود که در نظر شاه ساده و آسان جلوه کرد.

هوش مصنوعی: مجنون را صدا کرد و گفت: ای بی‌خبر! نمی‌دانی که لیلی زیبایی بیشتری دارد؟

هوش مصنوعی: تو به قدری تحت تأثیر زیبایی او قرار گرفته‌ای که به حالت خلسه و جنون افتاده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر او را ترک کنی و به دنبال او نباشی، دیگر نمی‌توانی مانند او را پیدا کنی؛ چرا که در میان هزاران نفر، مانند او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تو چه زمانی چهره‌ی آن معشوق را دیده‌ای؟ عشق مجنون باید آن دیدار را تجربه کند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که عشق مجنون به وجود نیاید، چگونه می‌توان لیلی را به عنوان یک شخصیت خاص و برجسته شناسایی کرد؟

هوش مصنوعی: زیبایی آن معشوق هیچ نقصی ندارد، این نظر ماست که دچار نقص است، ای شاهزاده.

هوش مصنوعی: اگر چهره‌ی او را با چشم من ببینی، آن‌قدر زیباست که می‌تواند تو را از غم و اندوه آزاد کند و به دنیای خوشی ببرد.

هوش مصنوعی: اگر لیلی در این دنیا زشت شود، بهتر است که زیبایی او در دل‌ها باقی بماند و فاش نشود.

هوش مصنوعی: اگر او زشت به نظر نرسد ای پادشاه، پس مردم جهان در عشق و دلدادگی همچون دیوانگان خواهند شد.

هوش مصنوعی: در زندگی افراد ناتوان و کم‌بینا زیادی وجود دارند، ولی همچون یعقوب که در انتظار فرزندش بود، باید صبر کرد و امید داشت که کسی پیدا شود.

هوش مصنوعی: وقتی بوی پیراهن او به مشام می‌رسد، چشمانش به قدرتی خاص بینا و آگاه می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر می‌توانی، ای رهبر مؤمنان، چشمانم را به دوری جاودانه بگشا.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم از هر ذره‌ای که می‌بینم، زیبایی و حقیقتی را ببینم که به من شبیه روی لیلی را می‌نمایاند.