هوش مصنوعی: وقتی پیامبر از معراج بازگشت، عایشه به او گفت که تو همچون دریایی از راز و اسراری.

هوش مصنوعی: رازهایی را از جانب حق می‌شنوم که با دل من در ارتباط است، نه همانند یک درس و تعلیم.

هوش مصنوعی: اگر کسی از امت تو هم به دوزخ برود، به خاطر حرمت و مقام تو، حق تعالی از عذاب آن فرد چشم‌پوشی می‌کند.

هوش مصنوعی: من آن دوزخ را که یک نفر است، بیشتر از بهشتی که صد نفر دیگر هستند، دوست دارم.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر گناهانم در جامعه خطا و اشتباهی در حق من قائل می‌شوی، همچنان بر من منت می‌گذاری و از روی لطف و بزرگ‌نوازی‌ات به خاطر کرمت به من اجازه می‌دهی که خطاهایم نادیده گرفته شود.

هوش مصنوعی: می‌گویم که از کسی بیشتر از یک نفر نیستم، بلکه خود را جزئی از این جمع می‌دانم.

هوش مصنوعی: چونکه شب قدر و شب برات به تو تعلق دارد، پس این دو روز عید مثل دو مهمان برای تو هستند.

هوش مصنوعی: اگر هدیه‌ای به من بدهی، از آتش درونم به تو می‌رسد و از ارزش تو خوشحال می‌شوم.

هوش مصنوعی: اگر من در فهم دین دچار کمبودی هستم، ای کسری، آن را برای من بزدای.

هوش مصنوعی: وقتی که من شکست خوردم، مجبور بودم که مثل همیشه با شرایط کنار بیایم و از گذشته‌ام آگاه باشم که نیاز به تلاشی بیشتر دارم.

هوش مصنوعی: به حضور تو آمده‌ام در زمانی که طوفان شفاعت برپا است و در عین حال از نداشتن طاعت و بندگی رنج می‌برم.

هوش مصنوعی: با دست خالی و ناچیز به درگاه تو آمده‌ام و امیدوارم که یک شفاعت و کمک از تو دریافت کنم.

هوش مصنوعی: ای کاش از دریاچه‌ی شفاعت تو، فقط یک لحظه بر لب‌های خشک من قطره‌ای بچکانی.

هوش مصنوعی: اگر کسی از شفاعت ناامید شود، بدان که در روز قیامت تو هستی و شفیع تو خواهی بود.

هوش مصنوعی: اگر بر من رحمی نمی‌کنی، رحمت تو برای من کافی نیست، ای کسی که نسبت به من مهربانی و نعمت داری.

هوش مصنوعی: تو رحمت و نیکی‌ات برای مخلوقات است، به وجودت بنگر که جانم به تو پیوسته و در ارتباط است.

هوش مصنوعی: پیراهن او از ایمان روز به روز بیشتر می‌شود، پس او را از حلق من بیرون بفرست.

هوش مصنوعی: تو این قدرت را داری که جان را زنده کنی و ناراحتی‌ها و دردهای دل را برای همیشه برطرف کنی.

هوش مصنوعی: اگر رفیق را از جان خود هم فدای او کنی، ایمان پاک در دل تو خواهد درخشش و این بدن را به خاک آرامش خواهد بخشید.

هوش مصنوعی: در عمق قبر، ای نور دین، تو را به عنوان یک پیوند محکم به یاد می‌آورم و به یک موی تو اتکا می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از دنیای سخت و دشواری مثل موئی که از خمیر بیرون می‌آید، به شکلی لطیف و نازک، وارد می‌شوم.

هوش مصنوعی: وقتی به یاد گناهان خود می‌افتم، به یاد کتابی پر از خطاها و سیاهی‌های خود می‌افتم.

هوش مصنوعی: من از یادآوری آن موضوع شرمنده‌ام و این خجالت به حدی است که می‌خواهم فریاد بزنم.

هوش مصنوعی: چند بار می‌خواهم از خودم غافل باشم و مست باشم؟ می‌خواهم از دست خودم نوشیدنی بگیرم.

هوش مصنوعی: بس، دیگر سکوت کافی است، ای پادشاهی که در برابر تو ایستاده‌ام. جان من در درون فریاد می‌کشد و خواهان بیان احساساتم است.

هوش مصنوعی: آتش عشق و شوق من آنقدر شدید بود که وقتی دیده شد، آبرویم از شدت احساساتم به شدت تحت تأثیر قرار گرفت.

هوش مصنوعی: قلب من مانند دل یک درویش است و از تمامی چیزها کم است. ای کسی که بیش از همه چیز داری، از تو درخواست می‌کنم که چیزی از خودت کم کن.

هوش مصنوعی: من از یک جنبه تمام کارهایم بر گرد تو می‌چرخد، زیرا همه‌ی کارها مربوط به توست و بس.