هوش مصنوعی: یک شب، جبرئیل امین به محبوب خداوند گفت: ای محبوب جهان‌ها.

هوش مصنوعی: صدها نفر با دل‌های امیدوار و مشتاق در انتظار تو نشسته‌اند، اما تو خود را از آن‌ها دور کرده‌ای و به روی خود نمی‌آوری.

هوش مصنوعی: حیات و زندگی‌ام را از دیدار تو می‌گیرم، ای تاروپود وجودم، چون در این دنیا از شش جهت وجود دارم و همواره به یاد تو هستم.

هوش مصنوعی: پیامبران را با اشاره‌های خود روشن‌دل کنی و روح‌های ملایکه را به زندگی سرشار از زیبایی بدل سازی.

هوش مصنوعی: این دنیا و آن دنیا را به هم پیوند بده، پس دانش را در عمق عالم به کار ببند.

هوش مصنوعی: وقتی از این دنیا و جان خود رفتی، در آن لحظه می‌توانی نزدیکی به جان و جهان را احساس کنی.

هوش مصنوعی: وقتی این سخن در گوش مصطفی رسید، جانش مانند دریای خروشان به جوش و خروش درآمد.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق و اشتیاقی که داشتم، کتاب او را از دست و پایم آزاد کردم و بر اسب براق گرفتم.

هوش مصنوعی: او همچنان افسار را محکم در دست گرفت و به طرف آسمان راند، تا اینکه از مرز زمان و مکان گذشت.

هوش مصنوعی: دو جهان به دنبال او آمدند و با احترام و هدایایی به استقبالش شتافتند.

هوش مصنوعی: او در عروج روحی خود به جنبه‌های مادی توجهی نداشت، زیرا به خوبی می‌دانست که حقیقت و هدف اصلی چیست.

هوش مصنوعی: سر او تیز و تند است مانند سوزن، به همین خاطر چشمش بر پاها دقیق و بادقت است.

هوش مصنوعی: او چشمانش را از پای سوزنی برنمی‌دارد و بنابراین هیچ جایی برای خود باقی نمی‌گذارد.

هوش مصنوعی: به ناچار هیچ دشمنی در برابر این درد و رنج نمی‌تواند ماندگار باشد، مثل عیسی که به خاطر سوزن به صلیب کشیده شد، هیچ‌ کس نمی‌تواند در برابر این سوزش و مشکلات مقاومتی داشته باشد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که سوزنی در این گره وجود دارد، هیچ‌کس نمی‌تواند در راهی طولانی قدم بگذارد.

هوش مصنوعی: خداوند با لطف و کرم خود آنقدر نعمت و رحمت به بندگانش بخشیده که هیچ‌کس نمی‌تواند در طول تاریخ همانند آن را به کسی دیگر عطا کند.

هوش مصنوعی: از آنجا که او جلوه‌ای از تمامی موجودات را به نمایش گذاشت، تا اینکه صاحب خورشید، حقیقت وجود را بشناسد.

هوش مصنوعی: این بیت می‌گوید که وقتی سر عشق و زیبایی در آسمان مانند ماه درخشان می‌شود، دیگر هیچ چیزی در زمین روشن و واضح به نظر نمی‌رسد. در اینجا به نوعی حسرت و افسوس اشاره شده است که هر چیزی که از زیبایی و عشق دور است، کم‌ارزش و تاریک به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: اما پیامبر به این موضوع توجه داشت و می‌دانست که مقصود من چیست.

هوش مصنوعی: چشمی که دیدار را تجربه کند و جان که داغ عشق را بچشد، خوشبخت است؛ وگرنه اگر این تجربه‌ها نباشد، زندگی برای ما مانند زندگی پرنده‌ای بد شگون خواهد بود.

هوش مصنوعی: در ابتدا، خداوند آدم را از خاک آفرید و به او زندگی و وجود بخشید و مانند یک مادر مهربان، به او نعمت‌های زندگی را عطا کرد.

هوش مصنوعی: آدم بدون پدر و مادرش وجود داشت و او را بزرگ کرد، چه خوب که جانش را پرورش دادند.

هوش مصنوعی: در پوشش او از خود واقعی‌اش چه خبر است؟ عریانی یعنی بی‌اعتقادی و دوری از ایمان درونی.

هوش مصنوعی: ابتدا نام‌ها و مفاهیم را به ما آموزش می‌دهند، اما در پایان به ما احترام و بزرگی آن مفاهیم را نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: پس از آن، تدریس در صدر قرار گرفت و درسی را که او به ما آموخت، نظیر وحی بر ادریس بود.

هوش مصنوعی: در زمان مصیبت، نوح را تأیید کرد و احساس عاشقانه او نسبت به حق را به زیبایی بیان کرد.

هوش مصنوعی: از آن مکان به سوی ابراهیم روی کرد و بارها از او درس‌هایی درباره دوستی و نزدیکی به خداوند آموخت.

هوش مصنوعی: یعقوب پس از سال‌ها دوری از فرزندش، سرانجام به آرامش رسید و درد فراق را از دل برداشت. او به کلبه‌ای که پر از اندوه و غم بود، دچار شد، اما به دنبال این درد، ماندگاری و تسکینی برای دلش پیدا کرد.

هوش مصنوعی: در اینجا به سفر و حرکت فلک اشاره شده و همچنین زیبایی و جذابیت یوسف به تصویر کشیده شده است. این عبارت نشان‌دهنده تأثیر گسترده زیبایی یوسف بر فضای اطراف او و جاذبه‌های خاصی است که او به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: جانش به سمت اسماعیل رفت، زیرا از عشق او جانش را قربانی کرده بود.

هوش مصنوعی: موسی با تلاش و کوشش بسیار خود، به مقام و جایگاهی رسید که برتر از صد کوه طور بود.

هوش مصنوعی: داوود نبی رازهای زیادی را به زبان آورد و از آنچه در دل داشت، آوای زبورش را به اشتراک گذاشت.

هوش مصنوعی: سلیمان در مقام پادشاهی به او تاج و تختی به عنوان نشانه عظمت و قدرتش عطا کرد، اما در عین حال، فقر و نیازمندی را نیز به عنوان یک واقعیت انسانی به او نشان داد.

هوش مصنوعی: نبی ایوب به خاطر سرزمین کرمان و بهشت آن در دل خود محبت و شوقی عمیق پیدا کرد.

هوش مصنوعی: یونس که به دل دریا افتاد و از سوی خدا به یک ماهی سپرده شد، پس از آن توانست از این تجربه به مقام رهبری و بزرگ‌تری دست یابد و به نوعی بر بسیاری از چیزها مسلط شد.

هوش مصنوعی: خضر پاک، که خود تشنه‌کام است، به لبش قطره‌ای از آب حیات را می‌زند.

هوش مصنوعی: وقتی حسین، سر بریده یحیی را دید، احساس همدردی و ارتباط عمیقی با او پیدا کرد و در دلش احساس تنهایی و درد را کشید.

هوش مصنوعی: به سوی عیسی رفت و او را در راه هدایت یاری کرد و برای همیشه رهبرانگی را به او عطا کرد.

هوش مصنوعی: هرچند که او به کارها نظم و ترتیبی می‌دهد، اما ذره‌ای از قدرت و حکمت او با ما نیست و در نهایت ما به او تسلیم هستیم.

هوش مصنوعی: در نهایت، وقتی که تصمیمش را بر آسمان‌ها گرفت، به فکر پوشش و زیبایی خانه دلبرش افتاد.

هوش مصنوعی: او به سفر ادامه می‌داد تا اینکه دیگر فرصتی برای رفتن باقی نماند، و محمد نیز سخن می‌گفت تا جایی که دیگر جایی برای گفتن نماند.

هوش مصنوعی: در هر بار که به سمت بالا کشیده شدم، مانند زنجیره‌ای از جذبه‌ها، ناچار شدم که صد بار به جدایی بیندیشم و از چیزهایی که در آن دنیا وجود دارند، بگذرم.

هوش مصنوعی: در آن مکان، صد هزار بار نفس کشید و هر نفس به اندازه‌ی صد هزار سال زمان به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: زمانی که دیگر توان ادامه دادن یا صحبت کردن نماند، چیزی جز ارتباطی عمیق و خاص باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: او بر تختی از نور نشسته است و پرده‌ای را که به بی‌نهایت منتهی می‌شود، کنار زده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی عزت و قدرت غیرمحدود او دچار نقصان و افت شود، لرزشی در جان احمد به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: در آن زمان که میم احمد (ص) نابود شد و صفات او محو گشت، تنها خداوند (احد) باقی ماند و نام احمد از میان رفت.

هوش مصنوعی: وقتی که انسان احساساتی عمیق و ناگفتنی دارد و نمی‌تواند آن‌ها را بیان کند، باید از کسانی که خود نیز در شرایط مشابه هستند، کمک بگیرد تا بتوانند احساسات را بهتر درک کنند و منتقل کنند.

هوش مصنوعی: در این مکان که هیچ جا وجود ندارد، تنها صدای ناله و افسوس به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: وقتی که از این جایگاه دشوار بروم، مثل موری نمی‌مانم که در پشت کوه قاف بماند.

هوش مصنوعی: اگرچه مور کوچکی مانند کوهی گردن افراشته است، اما مسلماً این فرد دیگر متفاوت است.

هوش مصنوعی: وقتی آن کمر نما و مشخص شد، علاقه‌مندان عشق به آن جلب شدند و میل و اشتیاقی در آنها بوجود آمد.

هوش مصنوعی: در نهایت، هر چیزی که از خود او می‌خواستند، به او بخشیده شد و هر چه بیشتر صحبت کرد، بیشتر از پیش به او داده شد.

هوش مصنوعی: زمانی که محمد (ص) آمد، او خود را فراموش کرده بود و این جای تعجب است که بگوییم او فقط خودش نبود.

هوش مصنوعی: دو نفر خواجه در عرب تصمیم گرفتند که با یکدیگر دوستی و ارتباط برقرار کنند.

هوش مصنوعی: دو کمان به یکدیگر پیوند خورده‌اند و به همین دلیل، این دو به صورت دائمی یکی شده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی دو نفر از یک وجود واحد پدید آمده‌اند، به این اتحاد نام پیوند می‌دهند.

هوش مصنوعی: عجبا! وقتی این پیوند برقرار شد، خون و رفتار و گفتار به هم متصل شدند.

هوش مصنوعی: مال این یک و مال آن یک آمدی، حال این یک و حال آن یک هم به همین ترتیب است. به این معنی که هر کسی وضع و حال خودش را دارد و همه چیز متعلق به خودشان است.

هوش مصنوعی: شما در یک زمان و با هم از یک نقطه شروع کرده‌اید؛ هم تو و هم من به یک سمت حرکت کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: در آن شب، همچنان که گفت و گویی میان خدا و پیامبر بود، پیمانی در مورد معاهدات و همکاری‌ها بسته شد.

هوش مصنوعی: دو کمان به شکل قاب قوسین در هم پیچیده‌اند و این نشان‌دهنده اعتقاد و جستجویی است که به وضوح و صداقت انجام شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که چنین رابطه‌ای از جانب دوست به وجود آمد، تمام قول‌ها و کارهای او بیانگر یکدیگر هستند.

هوش مصنوعی: به ابروی خوش‌فرم و کمانی‌ات نگاه کن، تا زمانی که آن قوس زیبا و هماهنگ شکل بگیرد.

هوش مصنوعی: اگر در این جهان کمان وجود داشت، آن کمان از زاغ نشأت می‌گرفت.

هوش مصنوعی: دو منبع مختلف وجود دارد که در اینجا به یکدیگر متصل می‌شوند. یکی از آن‌ها عدد است که نمادهای منطقی و دنیای مادی را نشان می‌دهد و دیگری، وجود الهی است که از عالم غیب و یکتایی ناشی می‌شود. شگفتی‌های زیبایی از این ترکیب به وجود می‌آید که در قالب ابرویی قوس‌دار و جذاب نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: جفت طاق او به حقیقت پیوست و جفت خود را با حق و حقیقت گره زد.

هوش مصنوعی: قوس ابروهای هر دو به هم پیوسته و به شکل طاقی درآمده است و از حالت دو موجود جدا شده‌اند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف حالتی عمیق و خاص در ارتباط بین دو نفر می‌پردازد. شاعر اشاره می‌کند که عشق و ارتباط نزدیک میان آن دو، شبیه به قوس‌هایی است که به هم متصل شده‌اند. به نحوی که حالتی از وحدت و پیوستگی را نشان می‌دهد که در آن، وابستگی عاطفی به وضوح نمایان است. این ارتباط به قدری قوی است که انگار دو ابرو به یکدیگر پیوسته‌اند و نمی‌توان فرقی میان آن‌ها قائل شد.

هوش مصنوعی: زمانی که پیامبر این پیمان را برقرار کرد، جانش به طور کامل به یکتاپرستی تبدیل شد.

هوش مصنوعی: از مقام بزرگ و با عظمت، ندا رسید که هر یک از ذرات وجود، تابش و روشنی صد آفتاب را دارد.

هوش مصنوعی: خداوند به او گفت: ای عزیز من، اگر مردم به یاد من باشند و به نام من سوگند یاد کنند، می‌توانی امیدوار باشی.

هوش مصنوعی: من به تو قسم خورده‌ام که تو اینقدر برای من باارزش هستی که به یاد تو همیشه در زندگی‌ام بوده‌ام.

هوش مصنوعی: به زیر نگاه کن و چشمانت را باز کن، نرگس‌ها را از هم بگشای و ببین که زیر پاهایت چه چیزهایی را می‌توانی مشاهده کنی.

هوش مصنوعی: وقتی مصطفی به فرمان نگاه کرد، زیر پای خود توده‌ای از خاک را دید.

هوش مصنوعی: هر اندازه که به اطراف نگاه می‌کنی و چیزهایی که زیر پایت قرار دارد را می‌بینی، به همان اندازه هم باید به آن‌ها توجه کنی.

هوش مصنوعی: ای سرِ موجودات، من همه چیزم را فدای خاک پای تو کردم و بس!

هوش مصنوعی: خدایا، آیا به خاطر اینکه من فقط یک توده خاک هستم، باید این همه رنج و سختی را تحمل کنم؟

هوش مصنوعی: اینچه حسی است که من دارم که بخواهم خاک پای تو را به عنوان نشانه‌ای از دوستی تقدیم کنم، این چه مکانی است که من در آن قرار دارم.

هوش مصنوعی: مصطفی فرمود که در مقابل خداوند درخواست کردم تا برای او سجده کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که سرم را به خاک می‌ساییدم، راه خودم را در میان خوابگاه دیدم.

هوش مصنوعی: وقتی که او به دو جهان نگریست و به اسرار آن پی برد، فهمید که زمان بازگشتش به نقطه‌ای گرم و دلپذیر است.

هوش مصنوعی: زمانی که بستر آن شخص سرد شد، او دیگر از زمان و مکان جدا شد.

هوش مصنوعی: ای کسی که بیرون از هر دو جهان هستی، جایگاه تو فراتر از همه چیزهاست، و واقعاً هر دو عالم در مقایسه با خاک پای تو ارزشی ندارند.

هوش مصنوعی: آسمان مانند یک گردنبند از موهای توست و لباس عارفان در کوی تو قرار دارد.

هوش مصنوعی: ای گل، آسمان در حال بارش است، عرق از گلبرگ‌های تو می‌ریزد و برگ‌های تو را نمی‌تواند پنهان کند.

هوش مصنوعی: ای جلوه‌ی قیام و پایداری، آن‌قدر برپا بمان تا اینکه به مقام بلند خود درآیی و دیگران را به بیداری و آگاهی دعوت کنی. ای جانم، تو تاج و نشانه‌ی شرافت و بزرگی هستی.

هوش مصنوعی: تو به قلب خواننده‌ای می‌رسی که جانش را با آیه "الم نشرح" آشنا کرده‌ای.

هوش مصنوعی: تو مانند کودکی هستی که هنوز الفبا را نمی‌داند، و از این نظر، خط و نوشته‌های بزرگترها را نمی‌توانی بخوانی.

هوش مصنوعی: بنابراین، تو به عنوان موجودی کامل و بی‌نقص به دنیا آمدی، در حالی که از خود هیچ کلامی نداری و تنها به صدای حق اشاره می‌کنی.

هوش مصنوعی: هر چیزی که تو می‌گویی حقیقت دارد، زیرا روح تو از نور الهی نشأت گرفته است.

هوش مصنوعی: هر غذایی که به دستت می‌رسد، از سوی خالق هستی به تو داده شده است.

هوش مصنوعی: اگر نتوانی همیشه از بوی خوش غذا بهره‌مند شوی، حداقل قوتی که مرا سیر کند و آب به من دهد، کافی است.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی به ارزش و اهمیت زمین و آسمان اشاره دارد و به نحوی می‌گوید که زمین و آسمان به خاطر وجود تو، مانند عرش و کرسی هستند و از جمال و زیبایی تو بهره‌مند می‌شوند. به عبارتی، زیبایی و عظمت تو باعث می‌شود که همه چیز در اطرافت، زیباتر و ارزشمندتر به نظر برسد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زندگی دارم و جان در بدنم است، با تمام وجودم و با تمام عشق و وفاداری به تو وابسته‌ام.

هوش مصنوعی: در زبان من تنها نام تو به خوبی و زیبایی ذکر می‌شود و جان من تنها به عشق و وفاداری به تو اختصاص دارد.

هوش مصنوعی: من به اندازه‌ای که شایسته تو هست، نیستم؛ اما همین که از خوبی‌ها و برکات تو برخوردارم، کافی است.

هوش مصنوعی: اگر عقل من بخواهد توصیف شود، مبارزاتی را آغاز کرده است، اما هرچه تلاش می‌کند، هنوز هم ناتوان و عاجز است.

هوش مصنوعی: کسی که وصف و ویژگی‌های خداوند را شنیده است، نمی‌تواند درک کند که وصف و ویژگی‌های دیگران چگونه است.

هوش مصنوعی: من ادعا نمی‌کنم که مانند حسان شاعر هستم، بلکه به اندازه‌ی خاکی هستم که زیر پای توست.

هوش مصنوعی: اگر به ما توجهی نداشته باشی، تا همیشه این سخن را خواهیم گفت که تو را به سوی خود دعوت می‌کنیم.

هوش مصنوعی: من از مردم خودم هستم و می‌گویم که این یک سخن است؛ حالا هر کاری می‌خواهی انجام بده.

هوش مصنوعی: چون این داستان از تو به‌خوبی نقل شده است، پس اعتبار آن را از اهل علم و اهل فضل بپرس.