هوش مصنوعی: وقتی که فرعون در حال غرق شدن بود، جبرئیل دهانش را پر از گل کرد.

هوش مصنوعی: نیمه‌ای از قول شهادت را بیان کرده بود و نیمهٔ دیگرش از دنیای مادّی رخت بربسته بود.

هوش مصنوعی: اگر تو ای روح‌الامین این همه را از روی لطف گفته‌ای، پس آن شخص بدکار چه می‌گوید؟

هوش مصنوعی: چهارصد سال به خاطر کافری‌ام، از زیبایی و کمال فرمانروایی حق محو شده‌ام.

هوش مصنوعی: ای خالق، اگر من در میان عادت‌ها و رفتارهای معمولی قرار گرفته‌ام، اما در این زمینه در نهایت به گواهی و حقیقت رسیده‌ام.

هوش مصنوعی: من در درون خود یک فرعون دارم که تنها چیزی که دارد، شهادت است و هیچ چیز دیگری ندارد.

هوش مصنوعی: قبل از مرگ، او با سیری از آگاهی به شهادتی اشاره کرده و در حالی که در خواب است، این حقیقت را بیان کرده است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که خوی تکبر و فرعونی خود را از بین ببر و اجازه نده که روح و جانت تحت تأثیر غرور و خودخواهی قرار گیرد. به بیانی دیگر، باید از رنگ‌ها و ویژگی‌های منفی خود فاصله بگیری و به حالتی طبیعی و خالص برگردی.

هوش مصنوعی: جان تو مانند صید (پرنده‌ای که در قفس است) است، آن را به آسانی در دست خود نگه‌دار و از دست نده.

هوش مصنوعی: زمانی که از آغاز آفرینش، گناهی وجود نداشت، گناه به طور غیرمنتظره‌ای خود را معرفی کرد و دل‌ها را تحت تأثیر قرار داد.

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم در از دست دادن آن سفید تنهایت را جبران کنم و از در ورود تو ناامید شوم؟

هوش مصنوعی: اگر توانایی داشته باشی که مویی را مثل قیر رنگ کنی، پس می‌توانی هم علت را با رنگی شبیه شیر بسازی.

هوش مصنوعی: اگر رنگ گلیم تو سیاه باشد، مرا کمک کن تا آن را سپید کنم، چون مویم. ای بخشنده!

هوش مصنوعی: درخواست نکن که از در من دور شوی، چرا که با مهربانی‌ات می‌توانی تاریکی‌ها را به روشنی تبدیل کنی.

هوش مصنوعی: در مسیر زندگی بین ترس و امید قرار گرفته‌ام و در شرایط مختلف، چه خوب و چه بد، زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: در هر لحظه ما این گناه را انجام می‌دهیم و تو هر لحظه به ما نعمت می‌بخشی.

هوش مصنوعی: ما در این دنیا به خوبی رفتار می‌کنیم و در دنیای دیگر هم آن را فراموش نخواهیم کرد.

هوش مصنوعی: اگر به آرامی قطره‌قطره دنیایی بسازم، آیا ممکن است که یک لحظه هم از درگاه تو غایب شوم؟

هوش مصنوعی: وقتی که از شوق و عشق سخن گفتم، احساس کردم که جانم در آتش عشق می‌سوزد. او گفت: چطور می‌توانی انتظار داشته باشی که این شعله جهان، بر دلت اثر نگذارد؟

هوش مصنوعی: ای پروردگار، از زبان من خطاها را دور کن و مرا از این جهان فانی رها کن.

هوش مصنوعی: من در حالتی از سرمستی و بی‌خبری هستم که به نظر می‌رسد هوشیارانه در خوابم. در حالی که بدون وجود خودم بیدارم.

هوش مصنوعی: وقتی کسی را از سختی و رنج نجات دادی، او را به آرامش برسان. و زمانی که خیری به کسی میبخشی، او را به سمت بخشش و مهربانی هدایت کن.

هوش مصنوعی: اگر نفس من آلوده به زینت است، تو با دستانت آن را از آلودگی پاک کن.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر کمبود آب، آتش درونم شعله‌ور شده است، زیرا از دست رحمت و محبت تو، جانم دچار تشنگی است.

هوش مصنوعی: اگر به نادانی خود ادامه دهم، تو که با فضیلت هستی، با من که نادان هستم، درگیر مشو.

هوش مصنوعی: اگر خودم پرده‌ها را کنار بزنم، تو باید به خاطر حجاب و پرده‌ات بر من نمایان شوی.

هوش مصنوعی: اگر من درگیر نادانی و جاهلیت شوم، تو باید به ضعف خودت اعتراف کنی و از آن بگذری.

هوش مصنوعی: اگر شیشه‌ای را بشکنم، مانند کودکی که اسیر توست، لطف تو اجازه نده که من هم مثل آن کودک به خیال تو بیفتم.

هوش مصنوعی: وقتی شیشه را شکستم و روغن روی زمین ریخت، نمی‌دانم جز خود تو چه چیزی از من دور شد.

هوش مصنوعی: از سر تا پا غمگین و بی‌پناه هستیم، چه رگ و چه پوست، همچون سازی که تحت تسلط تو قرار دارد.

هوش مصنوعی: اگر در خشم تو به زانو درآیم، صد نوع لطف و محبت بر سرم خواهید فروریخت.

هوش مصنوعی: اگر با شمشیر عدل به من آسیب برسانی، لطف و رحمت خود را مثل پمادی بر زخم روحم بگذار.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر انتقام، سینه‌ام را شکافتی، به‌طور قطع محبت من نسبت به تو هرگز کم نخواهد شد، حتی از روی کینه‌ات.

هوش مصنوعی: اگر بترسانی من را از پشت‌کار، امیدهایم را برطرف می‌کنی و مشکلاتم را حل می‌کنی.

هوش مصنوعی: هرچند که ما بخلاقت و خشم خود را نشان دهیم، ولی در حقیقت، نیکی و خوشنودی تو در نظر من جلوه‌گر است.

هوش مصنوعی: اگر از عذاب خودت بترسم، زودتر به من یاد بده چطور باید گریه کنم.

هوش مصنوعی: اگر در راهی تاریک قرار بگیرم، از لطف خودت برای من صد چراغ روشن کن تا بتوانم راه را ببینم.

هوش مصنوعی: اگر تو به من اجازه دهی که در عمق دریا شیرین غوطه‌ور شوم، مرا با آشنایی آشنا می‌کنی و قدرتی به من می‌دهی.

هوش مصنوعی: اگر در دریا با صد مشکل و گناه غرق شوم، از ننگ و عیب خود به تو پناه می‌آورم.

هوش مصنوعی: هرچند که حرکتم از خودم نشأت می‌گیرد، اما آرامشی که دارم از توست. اگر من یک قدم بردارم، صد قدم از تو نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگرچه از بخششت می‌توان آرامشی پیدا کرد، اما هیچ بخششی به اندازه خود بخشش نیست.

هوش مصنوعی: ای وفا، لطفاً به من آسیبی نرسان و اگر خطایی از من سر زده، آن را بر تو نزن.

هوش مصنوعی: اگر کسی حاضر نباشد به من عذر دهد، دیگر کسی نمی‌تواند به خاطر اشتباهات من عذرخواهی کند، اما بخشش تو برای من کافی است.

هوش مصنوعی: خواهش می‌شود از جانب تو، که بخشش تو همچون عذری برای گناهکاری من است. من به خاطر همین، پا در عرصهٔ نافرمانی گذاشتم.

هوش مصنوعی: وقتی که تو را در حال استراحت دیدم، احساس کردم که دست خودم را بر پرده‌ای که بین ما بود کشیدم و آن را کنار زدم.

هوش مصنوعی: من از رحمت تو به شدت yearning دارم، مانند تشنه‌ای که به دنبال آب است. بنابراین، به خاطر گناهانم، از خودم دوری کردم و توبه می‌کنم.

هوش مصنوعی: من تو را به عنوان موجودی زنده و بی‌نهایت می‌بینم و از این رو، به خودکشی و نابودی خویش یقین پیدا کرده‌ام.

هوش مصنوعی: چشمم را به صدها دریا از عشق دوخته‌ام، بنابراین خودم را در حال حرکت و بی‌قرار می‌بینم.

هوش مصنوعی: من به خاطر تو خودم را به ذلت انداخته‌ام و به تو دلیل و معذوریتم را آورده‌ام.

هوش مصنوعی: در پی شناخت تو از عمق فضیلتت، به این آگاهی رسیدم که در کاروانی از بی‌نیازی و عطش، دست خالی و دل پر از تشنگی وجود دارد.

هوش مصنوعی: من احساس کرده‌ام که وجودت مانند آبِ حیات است و چنان شگفت‌انگیز است که برای به دست آوردن حتی یک شبنم از آن، جانم را فدای آرزومندیم می‌کنم.

هوش مصنوعی: من با درخواست خود از نعمت بخشش تو، طوفانی از برکت و رحمت را به وجود می‌آورم و از خشکی و تنگی زندگی‌ام رهایی می‌یابم.

هوش مصنوعی: من از کمان سرنوشت و تقدیری که بر من رفته است، برای هر تیر دیگری که در زندگی به من اصابت کند، هدفی می‌سازم.

هوش مصنوعی: من مانند تیری هستم که از صد جان خارج می‌شود، اگر تو خودت خواسته باشی، می‌توانی مرا به هدف برسانی.

هوش مصنوعی: وقتی که تو همه چیز را می‌دانی، چه نیازی به گفتن دارم؟ و چون تو در وجود من هستی، چه چیزی را از تو می‌طلبم؟

هوش مصنوعی: از آنچه که گفتم، زمانی که از خودم بی‌خود شدم، هر چه بگویم، بیشتر از آن چیزی است که گفته‌ام.

هوش مصنوعی: پروردگارا، در لحظه‌ای که نفس باقی می‌ماند، باید دوستی و ماندگاری‌ام را از لطف تو داشته باشم.

هوش مصنوعی: زمانی که وقتش فرا برسد، ای بخشنده، به من نیرو و قدرت عطا کن، ای بزرگوار.

هوش مصنوعی: تا زمانی که از این دنیا بروم، هیچ چیزی را از خودم رها نمی‌کنم و به جاودانگی می‌رسم.

هوش مصنوعی: نسیمی از سوی تو می‌وزد و من با شوق و عشق به سمت تو می‌آیم، آماده‌ام که جانم را در راه تو فدای کنم.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای که با تو هستم، تمام وجودم به تو وابسته است. تو همه‌ی منی و در این لحظه فقط به تو فکر می‌کنم.