هوش مصنوعی: یک مرید در حضور شیخی معروف، نام خدا را با شور و شوق بسیار می‌برد، به طوری که از شمار و حساب خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: شیخ به او گفت: ای جوان، کار تو به پایان نرسیده است، زیرا در واقعیت، حقیقت هیچ نامی ندارد.

هوش مصنوعی: هرچه درباره‌ی دیگری می‌گویی، ممکن است آن شخص آن‌طور نباشد. در واقع، شناخت تو از او فقط یک دیدگاه است و حقیقت چیزی فراتر از آن است که تو می‌دانی.

هوش مصنوعی: اگر تو صد دریا را به زور بنوشی، باید همچون کوه استوار باشی و در عین حال مانند دریا نرم و ملایم.

هوش مصنوعی: تو نباید طوری باشی که از یک جرعهٔ شوق و عشق، به پهلو بخواهی بروی، مثل یک تکهٔ کاغذ که به راحتی جابه‌جا می‌شود.

هوش مصنوعی: تمام تلاش خود را بکن و از زندگی لذت ببر، سپس به سبب یک آرزوی کوچک دیگر، نمیتوانی برای زندگی بیشتر از آنچه که داری، دلتنگ باشی.

هوش مصنوعی: اگر تو زنده‌ای از خاک، برای او مانند یک بنده کن، چون او نیازمند و تشنهٔ محبت و وجود توست.

هوش مصنوعی: چرا که این کاسه، با وجود آنکه پر از شیرینی‌ها و لذایذ است، به زودی به دنبال کاسه‌ای دیگر می‌روی. انسان همواره در جستجوی بیشتری است، حتی اگر اولی را کاملاً تجربه کرده باشد.

هوش مصنوعی: هر کسی که از درد و رنج چیزی در درون خود نداشته باشد، نمی‌تواند خود را مرد بداند و آنچه را که واقعی و ارزشمند است درک کند.

هوش مصنوعی: یک ذره از درد و رنجی که خدا در دل تو قرار داده، از تمام نعمت‌ها و خوشی‌های این دو دنیا برای تو ارزشمندتر است.

هوش مصنوعی: مردم در هر شکل و مسیری که باشند، چون به دنبال جاودانگی هستند، به آنچه می‌خواهند خواهند رسید.

هوش مصنوعی: من در این وضعیت دشوار و دردناک خودم مانده‌ام و تا زمانی که این درد با من است، به آینده فکر نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: هر لحظه که در این دنیا زندگی می‌کنم، این درد همواره با من است و در گور هم تنها چیزی که باقی می‌ماند، همین درد خواهد بود.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، این درد و رنجی که دارم، به عنوان همراه و هم‌نشین من خواهد بود. گویی همین درد و ناراحتی، مجالس من را هم پر کرده است.

هوش مصنوعی: اگر بهشتی باشم یا اگر دوزخی، روح من تحت تأثیر این درد به شدت غرق شده است، ای برادر.

هوش مصنوعی: هر کس که این درد را احساس نکند، در واقع انسان‌ نیست. اگر تو هم این درد را حس نمی‌کنی، پس درمان‌گر و شفادهنده‌ای برای آن درد نخواهی بود.

هوش مصنوعی: خالق، من در کوی تو ناتوان و بیچاره‌ام و دلم به سوی تو افتاده و سرنگون شده است.

هوش مصنوعی: من در جهانی پر از درد زندگی می‌کنم و از تو می‌خواهم که دردی دیگر به من بدهی تا بتوانم با آن درد خود را فراموش کنم.

هوش مصنوعی: اگر در مسیر تو رنجی به من برسد، آن رنج برای من دل‌انگیز است. درد تو در عمق جانم مانند گنجی ارزشمند و خوشایند است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که بخواهی می‌توانی به دست آوری، فقط کافیست هر لحظه تلاش کنی و به آن فکر کنی.

هوش مصنوعی: اگر دردی از تو نماند، عطار نه تنها به تو اهمیتی نمی‌دهد بلکه هیچ فرقی بین کافر و مسلمان نخواهد گذاشت.

هوش مصنوعی: درد تو باید که جانش را می‌سوزاند و در عین حال، بر آتش دنیا نیز می‌سوزاندش.

هوش مصنوعی: درد تو باید در دل من جا بگیرد، اما نه به نحوی که به من آسیب بزند؛ بلکه باید به تو مربوط باشد.

هوش مصنوعی: دردی که تحمل می‌کنی را فراموش نکن؛ اما در کنار آن، محبت و حمایت از دل را هم فرستاده است.

هوش مصنوعی: دل چه کند وقتی یار ندارد و دردی را تحمل می‌کند که هر کسی قادر به تحمل آن نیست.

هوش مصنوعی: ای خالق، تا زمانی که این سگ (نفس) درون من وجود دارد، راه جانم به سوی تو ناامن و پرخطر است.

هوش مصنوعی: یا طبق قوانین شرع به کارش رسیدگی کن و یا کاملاً او را کنار بگذار.

هوش مصنوعی: اگر من نباشم، تو خودت را به حساب نیاور و مغرور نشو، زیرا من همواره در کنارت هستم.

هوش مصنوعی: تو افراد زیادی مانند من داری، اما من تا ابد جز تو هیچ‌کس دیگری ندارم.

هوش مصنوعی: وقتی تو از کنارم رفتی، در درونم احساس می‌کنم که همچنان به تو وابسته‌ام و نمی‌توانم از این وضعیت رهایی یابم.

هوش مصنوعی: در میانه راه به تنهایی گرفتار شدم و هیچ کس را ندارم. بدون کمک و حمایتی به حال خود رها شده‌ام.

هوش مصنوعی: ای کسی که خود را تنها می‌بینی، برای من هم در این تنهایی همراهی باش. من به همراهی تو نیاز دارم.

هوش مصنوعی: اگر من هیچ کس را ندارم، تا ابد یاد تو برایم کافی است.