هوش مصنوعی: فاطمه، بانوی بهشت، ناگهان به ملاقات سید رفت و در مکانی خصوصی حضور پیدا کرد.

هوش مصنوعی: دخترکان آبله‌دار دست من را شستند، حالا من هم از تو می‌خواهم که به من لطفی بکنی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که من از درد و رنجی رها نشوم، دیگر چه فایده دارد که این همه غم و اندوه به من برسد؟

هوش مصنوعی: من در این دنیا مثل یک دانه ارزن هستم و برای تغییر سرنوشت خود چه کار می‌توانم انجام دهم؟

هوش مصنوعی: او در آن لحظه که زمان به نفع حیدر بود، واقعاً در موقعیتی فوق‌العاده و بسیار ارزشمند قرار داشت.

هوش مصنوعی: دستش را باز کرد و به فاطمه بخشید، به گونه‌ای که چیزی برای خود باقی نگذاشت.

هوش مصنوعی: او دعای زیبا و ارزشمندی را آموخت و گفت که این دعا از همه چیزها بهتر است.

هوش مصنوعی: وقتی از پیامبران چیزی باقی نمانده است، پس چرا در کارهایت این قدر جلو بروی و خود را درگیر مسائل بیهوده کنی؟

هوش مصنوعی: آیا می‌توانی بگویی که آیا این ظلم است یا نه؟ آیا این محبت و مهربانی، اساس دین نیست یا وجود ندارد؟

هوش مصنوعی: کسی که از فقر و تنگدستی به مقام عزت و بزرگی رسیده است، هرگز اجازه نمی‌دهد که هیچ کس را به چیزی بی‌ارزش بشمرد.

هوش مصنوعی: دنیا دشمن حق است و بدون دلیل، دشمن حق اجازه نمی‌دهد که دوست به راحتی عمل کند.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال حقیقت دین هستی، ای انسان بی‌سر و پا، بدان که این مسیر، مسیر مناسبی برای عبور نیست.

هوش مصنوعی: مذهب تو باید برای نجات خودت باشد و در هر دو جهان، درد و رنج خاص خودت را تحمل کن.

هوش مصنوعی: به وضوح مشخص است که در عدم دادن فدک، دین و اصول آن رعایت نشده و این مسأله به صدیق هم مرتبط بوده است.

هوش مصنوعی: اگر درد حق به جانت بیفتد، دیگر این تعصب نمی‌تواند تو را به دام بیندازد.

هوش مصنوعی: محبت و نزدیکی تو برای روح من به اندازه کافی است، زیرا همین که تو وجود داری برای من همانند وجود خداوند است.