عطار » مختارنامه » باب نهم: در مقام حیرت و سرگشتگی » شمارهٔ ۴۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چندان که مرا عقل به تن خواهد بود</p></div>
<div class="m2"><p>در بحر تحسّرم وطن خواهد بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر همچو فلک بسی به سر خواهم گشت</p></div>
<div class="m2"><p>سرگردانی نصیب من خواهد بود</p></div></div>

شمارهٔ ۴۱

چندان که مرا عقل به تن خواهد بود
در بحر تحسرم وطن خواهد بود
گر همچو فلک بسی به سر خواهم گشت
سرگردانی نصیب من خواهد بود

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر بیان می‌کند که تا زمانی که عقل و فکرش برقرار باشد، او در دریای حسرت و اندوه خواهد بود. همچنین اگر مانند فلک (آسمان) در سفر باشد و زیاد بگردد، در نهایت سرگردانی و بلاتکلیفی نصیبش خواهد شد. به طور کلی، شاعر از احساسات ناامیدی و بی‌پناهی خود سخن می‌گوید.

شمارهٔ ۳۹

شمارهٔ ۴۰

هوش مصنوعی: تا زمانی که عقل و درک من به من کمک کند، در دل دریا، احساس وطنی خواهم داشت.

چندان که مرا عقل به تن خواهد بود

در بحر تحسّرم وطن خواهد بود

هوش مصنوعی: اگر مانند آسمان به دور خود بگردم، سرگردانی و بی‌قراری نصیب من خواهد شد.

گر همچو فلک بسی به سر خواهم گشت

سرگردانی نصیب من خواهد بود

شمارهٔ ۴۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده