عطار » مختارنامه » باب نهم: در مقام حیرت و سرگشتگی » شمارهٔ ۳۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از دنیی فانیم جوی نیست پدید</p></div>
<div class="m2"><p>وز عقبی نیز پرتوی نیست پدید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دردا که برفت جان شیرین از دست</p></div>
<div class="m2"><p>وز این شورش برون شوی نیست پدید</p></div></div>

شمارهٔ ۳۱

از دنیی فانیم جوی نیست پدید
وز عقبی نیز پرتوی نیست پدید
دردا که برفت جان شیرین از دست
وز این شورش برون شوی نیست پدید

هوش مصنوعی: در این اشعار شاعر از فقدان شادی و روشنایی در زندگی سخن می‌گوید. او به این نکته اشاره می‌کند که نه از دنیای فعلی خوشحالی به دست می‌آید و نه از آینده امیدی وجود دارد. او احساس ناامیدی و درد ناشی از از دست دادن جان و زندگی شیرینش را بیان می‌کند و می‌گوید راهی برای خروج از این بحران و شورش درونی پیدا نمی‌شود.

شمارهٔ ۲۹

شمارهٔ ۳۰

هوش مصنوعی: از دنیای فانی ما چیزی پیدا نیست و از آخرت نیز نشانه‌ای دیده نمی‌شود.

از دنیی فانیم جوی نیست پدید

وز عقبی نیز پرتوی نیست پدید

هوش مصنوعی: ای کاش که جان عزیزم از دست نرود و از این هیاهو و شلوغی هیچ نشانی باقی نماند.

دردا که برفت جان شیرین از دست

وز این شورش برون شوی نیست پدید

شمارهٔ ۳۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده