عطار » مختارنامه » باب نهم: در مقام حیرت و سرگشتگی » شمارهٔ ۱۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دردا که ز خود بیخبرم باید مرد</p></div>
<div class="m2"><p>آغشته به خونِ جگرم باید مرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون زندگی خویش نمییابم باز</p></div>
<div class="m2"><p>هر روز به نوعی دگرم باید مرد</p></div></div>

شمارهٔ ۲۰

دردا که ز خود بیخبرم باید مرد
آغشته به خون جگرم باید مرد
چون زندگی خویش نمییابم باز
هر روز به نوعی دگرم باید مرد

هوش مصنوعی: در این ابیات poet شاعر از احساساتی عمیق و دردناک صحبت می‌کند. او می‌گوید که از خود بی‌خبر است و به خاطر شعله‌های درونش، باید بمیرد. همچنین، وقتی زندگی‌اش را نمی‌یابد، هر روز به نوعی جدید باید به مرگ فکر کند. این شعر به نوعی تنهایی و ناامیدی او اشاره دارد.

شمارهٔ ۱۸

شمارهٔ ۱۹

هوش مصنوعی: افسوس که از حال خود بی‌خبرم و برای اینکه زنده بمانم، باید با وجود درد و رنج درونی‌ام، زندگی را ادامه بدهم.

دردا که ز خود بیخبرم باید مرد

آغشته به خونِ جگرم باید مرد

هوش مصنوعی: وقتی نمی‌توانم زندگی واقعی‌ام را پیدا کنم، هر روز به گونه‌ای دیگر باید از نو زندگی را ترک کنم.

چون زندگی خویش نمییابم باز

هر روز به نوعی دگرم باید مرد

شمارهٔ ۱۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده