عطار » مختارنامه » باب نهم: در مقام حیرت و سرگشتگی » شمارهٔ ۱۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>حالِ دلِ باژگونه مینتوان گفت</p></div>
<div class="m2"><p>وصفی به هزار گونه مینتوان گفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گفتم:«ای دل!‌چه گونهای»گفت:«خموش!</p></div>
<div class="m2"><p>کاین حال مرا، چه گونه، مینتوان گفت»</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۳۰

شمارهٔ ۱۵

حال دل باژگونه مینتوان گفت
وصفی به هزار گونه مینتوان گفت
گفتمای دل چه گونهایگفتخموش
کاین حال مرا چه گونه مینتوان گفت

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به توصیف حال دل خود می‌پردازد و می‌گوید که این حال می‌تواند به هزار شکل مختلف بیان شود. او از دل می‌پرسد که چگونه می‌تواند این احساسات پیچیده را شرح دهد، زیرا بیان آن بسیار دشوار است.

شمارهٔ ۱۳

شمارهٔ ۱۴

هوش مصنوعی: حالت دل من تغییر و کاستی‌های زیادی دارد و برای توصیف آن می‌توان به هزاران شکل مختلف صحبت کرد.

حالِ دلِ باژگونه مینتوان گفت

وصفی به هزار گونه مینتوان گفت

هوش مصنوعی: گفتم: «ای دل! این حال و روزت چگونه است؟» دل پاسخ داد: «سکوت کن! چون حال من را نمی‌توان به هیچ‌وجه بیان کرد.»

گفتم:«ای دل!‌چه گونهای»گفت:«خموش!

کاین حال مرا، چه گونه، مینتوان گفت»

شمارهٔ ۱۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده