عطار » مختارنامه » باب هفتم: در بیان آنكه آنچه نه قدم است همه محو عدم است » شمارهٔ ۳۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هیچم همه تا با خود و با خویشتنم</p></div>
<div class="m2"><p>هستم همه تا با خود و با جان و تنم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا میماند از «من» من یک مویی</p></div>
<div class="m2"><p>مویی نشود پدید چیزی که منم</p></div></div>

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۳۹۱

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۲۱

شمارهٔ ۳۹

هیچم همه تا با خود و با خویشتنم
هستم همه تا با خود و با جان و تنم
تا میماند از من من یک مویی
مویی نشود پدید چیزی که منم

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر بیان می‌کند که تمام وجودش را با خود و هویت درونیش یکی می‌داند. او تأکید می‌کند که تا زمانی که یک جزء کوچک از وجودش باقیست، هیچ چیز دیگری نمی‌تواند به جای او باشد و از خود او جدا است.

شمارهٔ ۳۷

شمارهٔ ۳۸

هوش مصنوعی: من هیچ چیز نیستم جز خودم، و همه‌چیز را در خودم و در وجود و جسمم حس می‌کنم.

هیچم همه تا با خود و با خویشتنم

هستم همه تا با خود و با جان و تنم

هوش مصنوعی: تا زمانی که یک تار مو از وجود من باقی بماند، هیچ چیزی به نام «من» شکل نخواهد گرفت.

تا میماند از «من» من یک مویی

مویی نشود پدید چیزی که منم

شمارهٔ ۳۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده