عطار » مختارنامه » باب پنجاهم: در ختم كتاب » شمارهٔ ۴۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عالم که امان نداد کس را نفسی</p></div>
<div class="m2"><p>خوابیم نمود در هوا و هوسی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای بیخبرانِ خفته! گفتیم بسی</p></div>
<div class="m2"><p>رفتیم که قدر ما ندانست کسی</p></div></div>

شمارهٔ ۴۴

عالم که امان نداد کس را نفسی
خوابیم نمود در هوا و هوسی
ای بیخبران خفته گفتیم بسی
رفتیم که قدر ما ندانست کسی

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به بی‌خود شدن بشر از حقیقت و غفلت او از خود می‌پردازد. او به افرادی که در خواب و هوس به سر می‌برند اشاره کرده و بیان می‌کند که هیچ‌کس به ارزش و مقام واقعی انسان‌ها توجه نمی‌کند. همه در غفلت و بی‌خبری هستند و به همین خاطر از حقیقت وجودشان دور مانده‌اند.

شمارهٔ ۴۲

شمارهٔ ۴۳

هوش مصنوعی: جهان به کسی اجازه نداد که در آرامش و آسایش زندگی کند؛ در حالی که ما درگیر خیالات و آرزوها هستیم.

عالم که امان نداد کس را نفسی

خوابیم نمود در هوا و هوسی

هوش مصنوعی: ای کسانی که خوابیدید و نادانید! بارها گفتیم و به جاهای مختلف رفتیم، اما هیچ‌کس ارزش و مقام ما را درک نکرد.

ای بیخبرانِ خفته! گفتیم بسی

رفتیم که قدر ما ندانست کسی

شمارهٔ ۴۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده