عطار » مختارنامه » باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع » شمارهٔ ۷۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شمع آمد و گفت: خویشتن میتابم</p></div>
<div class="m2"><p>جان میسوزم به درد و تن میتابم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون رشتهٔ من پیش ز من تافتهاند</p></div>
<div class="m2"><p>بر تافتن است اصل و من میتابم</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 3720 - عطار » مختارنامه » باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع » شمارهٔ ۷۱

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۳۱۶

شمارهٔ ۷۲

شمع آمد و گفت خویشتن میتابم
جان میسوزم به درد و تن میتابم
چون رشته من پیش ز من تافتهاند
بر تافتن است اصل و من میتابم

هوش مصنوعی: شمع می‌گوید که من نور و روشنی می‌افکنم و با سوز درونم زندگی می‌کنم. هرچند که وجودم به دلیل درد و رنج می‌سوزد، اما چون من و رشته وجودم به هم وابسته‌اند، از تابندگی و روشنایی خود دست نمی‌کشم.

شمارهٔ ۷۰

شمارهٔ ۷۱

هوش مصنوعی: شمع گفت: من درخشان می‌شوم و در این حال خودم را می‌سوزانم و به خاطر این درد رنج می‌برم.

شمع آمد و گفت: خویشتن میتابم

جان میسوزم به درد و تن میتابم

هوش مصنوعی: وقتی که رشتهٔ زندگی‌ام توسط دیگران به هم بافته شده، بنابراین من مجبورم که در مسیر خودم ادامه بدهم و انعطاف‌پذیر باشم.

چون رشتهٔ من پیش ز من تافتهاند

بر تافتن است اصل و من میتابم

شمارهٔ ۷۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده