عطار » مختارنامه » باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع » شمارهٔ ۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شمع آمد و گفت: آمده جانم به لب است</p></div>
<div class="m2"><p>باکشتن روزم این همه سوز شب است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زین آتش تیز در عجب ماندهام</p></div>
<div class="m2"><p>تا اشک چگونه مینسوزد عجب است</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۳۱۰

شمارهٔ ۸

شمع آمد و گفت آمده جانم به لب است
باکشتن روزم این همه سوز شب است
زین آتش تیز در عجب ماندهام
تا اشک چگونه مینسوزد عجب است

هوش مصنوعی: شمع به دست آمده و می‌گوید که جانش به لب رسیده است. او از سوز شب‌هایی که به خاطر روزها کشیده می‌شود، ناراحت و متعجب است. همچنین، از اینکه چگونه اشک‌ها می‌سوزند، تعجب می‌کند.

شمارهٔ ۶

شمارهٔ ۷

هوش مصنوعی: شمع گفت: آمده‌ام و جانم به لب رسیده است، دیگر از سوز و سرمای شب نگران نیستم.

شمع آمد و گفت: آمده جانم به لب است

باکشتن روزم این همه سوز شب است

هوش مصنوعی: من به حیرت مانده‌ام از این آتش سوزان که چطور می‌تواند اشک‌ها را بسوزاند. این واقعا شگفت‌انگیز است.

زین آتش تیز در عجب ماندهام

تا اشک چگونه مینسوزد عجب است

شمارهٔ ۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده