عطار » مختارنامه » باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع » شمارهٔ ۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شمع آمد و گفت: تا تنم زنده بود</p></div>
<div class="m2"><p>جان بر سرِ من آتشِ سوزنده بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شاید که مرا دیدهٔ گرینده بود</p></div>
<div class="m2"><p>تا ازچه ز سرْ بریدنم خنده بود</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۳۱۰

شمارهٔ ۷

شمع آمد و گفت تا تنم زنده بود
جان بر سر من آتش سوزنده بود
شاید که مرا دیده گرینده بود
تا ازچه ز سر بریدنم خنده بود

هوش مصنوعی: شمع می‌گوید تا زمانی که زنده بود، آتش درونش شعله‌ور بود. شاید کسی او را دیده و به حالش گریسته است، اما اکنون از سر بریدنش خنده‌دار به نظر می‌رسد.

شمارهٔ ۵

شمع آمد و گفت تا تنم زنده بود
جان بر سر من آتش سوزنده بود
شاید که مرا دیده گرینده بود
تا ازچه ز سرْ بریدنم خنده بود

شمارهٔ ۶

هوش مصنوعی: شمع گفت: تا زمانی که وجودم زنده بود، جانم در آتش سوزان قرار داشت.

شمع آمد و گفت: تا تنم زنده بود

جان بر سرِ من آتشِ سوزنده بود

هوش مصنوعی: شاید او مرا دیده است که گریه می‌کنم، تا بفهمد که چرا وقتی به سرم آسیب می‌زنند، می‌خندم.

شاید که مرا دیدهٔ گرینده بود

تا ازچه ز سرْ بریدنم خنده بود

شمارهٔ ۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده