عطار » مختارنامه » باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع » شمارهٔ ۶۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شمع آمد و گفت: هر که مردی بودست</p></div>
<div class="m2"><p>سوزش چو من از غایتِ دردی بودست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر گریم تلخ هم روا میدارم</p></div>
<div class="m2"><p>کز شیرینیم پیش خوردی بودست</p></div></div>

شمارهٔ ۶۶

شمع آمد و گفت هر که مردی بودست
سوزش چو من از غایت دردی بودست
گر گریم تلخ هم روا میدارم
کز شیرینیم پیش خوردی بودست

هوش مصنوعی: شمع می‌گوید که هر کس که مرد باشد، باید سوزش و درد من را احساس کند. اگر من گریم، این به خاطر تلخی است که در درونم دارم، چرا که قبل از این، شیرینی‌هایی را چشیده‌ام.

شمارهٔ ۶۴

شمارهٔ ۶۵

هوش مصنوعی: شمع با خود گفت: هر که دلش شجاعت داشته باشد، مثل من از شدت درد می‌سوزد.

شمع آمد و گفت: هر که مردی بودست

سوزش چو من از غایتِ دردی بودست

هوش مصنوعی: اگر گریه کنم، حتی اگر تلخ باشد، آن را می‌پذیرم؛ زیرا قبلاً از شیرینی‌ام استفاده کرده‌ای.

گر گریم تلخ هم روا میدارم

کز شیرینیم پیش خوردی بودست

شمارهٔ ۶۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده