عطار » مختارنامه » باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع » شمارهٔ ۶۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شمع آمد و گفت: بر تنِ لاغر خویش</p></div>
<div class="m2"><p>میافشانم اشک ز چشمِ ترِ خویش</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون از سر خویش از عسل دور شدم</p></div>
<div class="m2"><p>بنگر که چه آمد به سرم از سرِ خویش</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۸۵

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۳۴۵

شمارهٔ ۶۵

شمع آمد و گفت بر تن لاغر خویش
میافشانم اشک ز چشم تر خویش
چون از سر خویش از عسل دور شدم
بنگر که چه آمد به سرم از سر خویش

هوش مصنوعی: شمع می‌گوید که بر بدن لاغرش اشک می‌ریزد و از درد دوری از سرش (عزیزش) ناراحت است. او به وضعیت خود اشاره می‌کند و می‌گوید که دوری از سرش چه بلایی بر سرش آورده است.

شمارهٔ ۶۳

شمارهٔ ۶۴

هوش مصنوعی: شمع آمد و گفت: من اشک‌هایم را بر بدن نحیف خود می‌ریزم.

شمع آمد و گفت: بر تنِ لاغر خویش

میافشانم اشک ز چشمِ ترِ خویش

هوش مصنوعی: وقتی از خودم و از شیرینی زندگیم دور شدم، ببین چه بر سرم آمده است.

چون از سر خویش از عسل دور شدم

بنگر که چه آمد به سرم از سرِ خویش

شمارهٔ ۶۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده