عطار » مختارنامه » باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع » شمارهٔ ۵۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شمع آمد و گفت: میفروزم همه شب</p></div>
<div class="m2"><p>کز سوختن است همچو روزم همه شب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر چند زبان چرب دارم همه روز</p></div>
<div class="m2"><p>از چرب زبانی است سوزم همه شب</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۳۱۲

شمارهٔ ۵۸

شمع آمد و گفت میفروزم همه شب
کز سوختن است همچو روزم همه شب
هر چند زبان چرب دارم همه روز
از چرب زبانی است سوزم همه شب

هوش مصنوعی: شمع در این شعر بیان می‌کند که اگرچه شب‌ها می‌سوزد و در حال سوختن است، اما هنوز می‌تواند خود را بفروشد. همچنین اشاره دارد که هرچند در طول روز با زبان نرم و شیرین صحبت می‌کند، اما این چرب زبانی باعث نمی‌شود که درد سوختن را فراموش کند و همچنان در شب دچار سوزش است.

شمارهٔ ۵۶

شمارهٔ ۵۷

هوش مصنوعی: شمع گفت: من شب را می‌گذرانم و همه شب می‌سوزم، مانند روزی که درخشان هستم.

شمع آمد و گفت: میفروزم همه شب

کز سوختن است همچو روزم همه شب

هوش مصنوعی: با اینکه من به زبان شیرین و لطیف تسلط دارم، اما هر روز به خاطر این شیرینی سخن، دلم می‌سوزد و شب‌ها را در ناراحتی به سر می‌برم.

هر چند زبان چرب دارم همه روز

از چرب زبانی است سوزم همه شب

شمارهٔ ۵۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده