عطار » مختارنامه » باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع » شمارهٔ ۵۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شمع آمد و گفت: یارِ من خواهد بود</p></div>
<div class="m2"><p>پروانه که جان سپارِ من خواهد بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>اول چو بشویمش به اشکی که مراست</p></div>
<div class="m2"><p>آخر لحدش کنارِ من خواهد بود</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 3717 - عطار » مختارنامه » باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع » شمارهٔ ۵۶

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۳۰۴

شمارهٔ ۵۷

شمع آمد و گفت یار من خواهد بود
پروانه که جان سپار من خواهد بود
اول چو بشویمش به اشکی که مراست
آخر لحدش کنار من خواهد بود

هوش مصنوعی: شعر درباره ی عشق و وفاداری است. شمع به پروانه می‌گوید که همیشه همراهش خواهد بود و پروانه نیز برای او جان خواهد داد. در ابتدای رابطه، شمع خود را شسته و پاک می‌کند اما در نهایت در کنار او خواهد بود و در لحظه‌های پایانی زندگی نیز در کنار هم خواهند شد.

شمارهٔ ۵۵

شمارهٔ ۵۶

هوش مصنوعی: شمع به ما می‌گوید که پروانه، دوست من خواهد بود و برای من جانش را فدای عشق خواهد کرد.

شمع آمد و گفت: یارِ من خواهد بود

پروانه که جان سپارِ من خواهد بود

هوش مصنوعی: هنگامی که من در آغاز با اشکی که در دل دارم او را شسته و پاک می‌کنم، در نهایت در لحظه‌ی دفن او، کنارِ من خواهد بود.

اول چو بشویمش به اشکی که مراست

آخر لحدش کنارِ من خواهد بود

شمارهٔ ۵۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده