عطار » مختارنامه » باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع » شمارهٔ ۴۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شمع آمد و گفت: رختِ رفتن بستم</p></div>
<div class="m2"><p>در آتشِ سوزنده به جان پیوستم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون هر نفسم به گاز سر میفکنند</p></div>
<div class="m2"><p>بر پای که سر نهم که گیرد دستم</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۳۱۳

شمارهٔ ۵۰

شمع آمد و گفت رخت رفتن بستم
در آتش سوزنده به جان پیوستم
چون هر نفسم به گاز سر میفکنند
بر پای که سر نهم که گیرد دستم

هوش مصنوعی: در این شعر، شمع به وضعیتی اشاره می‌کند که با بستن رخت رفتن، در حال تجربه‌ی سوختن و آتش‌سوزی است. او در حالی که هر نفسش را به سختی می‌کشد، از این که چه کسی می‌تواند او را نجات دهد، نگران است. فضای شعر نشان‌دهنده‌ی تنهایی و دشواری شرایط است.

شمارهٔ ۴۸

شمارهٔ ۴۹

هوش مصنوعی: شمع به ما گفت که برای رفتن آماده‌ام و در آتش سوزان، با جانم پیوند خورده‌ام.

شمع آمد و گفت: رختِ رفتن بستم

در آتشِ سوزنده به جان پیوستم

هوش مصنوعی: هر بار که نفس می‌کشم، حس می‌کنم که مرا تحت فشار می‌گذارند. در این شرایط، نمی‌دانم باید کجا بروم و چکار کنم.

چون هر نفسم به گاز سر میفکنند

بر پای که سر نهم که گیرد دستم

شمارهٔ ۴۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده