عطار » مختارنامه » باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع » شمارهٔ ۱۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شمع آمد و گفت: چند باشم سرکش</p></div>
<div class="m2"><p>بر پای بمانده به که تا سوزم خوش</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون هر نفس از کشتن خویش اندیشم</p></div>
<div class="m2"><p>بیرون شود از پای به فرقم آتش</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۳۱۳

شمارهٔ ۲۰

شمع آمد و گفت چند باشم سرکش
بر پای بمانده به که تا سوزم خوش
چون هر نفس از کشتن خویش اندیشم
بیرون شود از پای به فرقم آتش

هوش مصنوعی: شمع آمد و از سرکشی خود پرسید که آیا بهتر است خاموش بماند یا تا زمانی که بسوزد، به ایستادن ادامه دهد. او اندیشید که هر لحظه با فکر به کشتن خود، آتش را از پایش به سمت سرش می‌فرستد.

شمارهٔ ۱۸

شمارهٔ ۱۹

هوش مصنوعی: شمع گفت: چقدر می‌خواهم سرکشم و بر روی پای خود بایستم، بهتر است که بسوزم و لذت ببرم.

شمع آمد و گفت: چند باشم سرکش

بر پای بمانده به که تا سوزم خوش

هوش مصنوعی: هر بار که به فکر کشتن خود می‌افتم، احساس می‌کنم که آتش بر سرم شعله‌ور می‌شود.

چون هر نفس از کشتن خویش اندیشم

بیرون شود از پای به فرقم آتش

شمارهٔ ۱۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده