عطار » مختارنامه » باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد » شمارهٔ ۶۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن را که درین حبسِ فنا باید مُرد</p></div>
<div class="m2"><p>چون برق جهنده کم بقا باید مُرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>منشین ز سر پای که تا چشم زنی</p></div>
<div class="m2"><p>همچون شمعت بر سر پا باید مُرد</p></div></div>

شمارهٔ ۶۲

آن را که درین حبس فنا باید مرد
چون برق جهنده کم بقا باید مرد
منشین ز سر پای که تا چشم زنی
همچون شمعت بر سر پا باید مرد

هوش مصنوعی: این شعر به مفهوم فنا و زودگذر بودن زندگی اشاره دارد. شاعر می‌گوید که هر کسی که در این دنیای مادی گرفتار است، باید از این دنیا برود. او همچنین به لحظه‌های زودگذر زندگی مانند برق و شعله شمع اشاره می‌کند و توصیه می‌کند که انسان نباید زندگی را بی‌مقدار بگیرد و باید با آگاهی از این حقیقت، در برابر آن قرار گیرد. در واقع، زندگی کوتاه و گذراست و باید با درک این حقیقت، با تمام وجود زیست.

شمارهٔ ۶۰

شمارهٔ ۶۱

هوش مصنوعی: کسی که در این دنیای زودگذر و نابودی زندگی می‌کند، باید همانند یک برق پرسرعت و موقتی بمیرد.

آن را که درین حبسِ فنا باید مُرد

چون برق جهنده کم بقا باید مُرد

هوش مصنوعی: اگر بر پیشانی کسی که دوستش داری نگاه کنی یا به او خیره شوی، باید مانند شمعی که در حال ذوب شدن است، بی‌وقفه برای او فداکاری و از خودگذشتگی کنی.

منشین ز سر پای که تا چشم زنی

همچون شمعت بر سر پا باید مُرد

شمارهٔ ۶۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده