عطار » مختارنامه » باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد » شمارهٔ ۴۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دانی تو که شمع را چرا افروزند</p></div>
<div class="m2"><p>تا کشتنش و سوختنش آموزند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون آتش سوزنده غیب است بسی</p></div>
<div class="m2"><p>چیزی باید که دایمش میسوزند</p></div></div>

شمارهٔ ۴۱

دانی تو که شمع را چرا افروزند
تا کشتنش و سوختنش آموزند
چون آتش سوزنده غیب است بسی
چیزی باید که دایمش میسوزند

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات می‌گوید که شمع را برای سوختن و روشن کردن می‌افروزند تا به آن یاد دهند که چگونه بسوزد. او همچنین اشاره می‌کند که آتش نهان و پنهان است و باید چیزی وجود داشته باشد که همیشه در حال سوختن باشد. این اشعار به نوعی به چرایی وجود سختی‌ها و دردها در زندگی اشاره می‌کند.

شمارهٔ ۳۹

شمارهٔ ۴۰

هوش مصنوعی: می‌دانستی چرا شمع را روشن می‌کنند؟ تا از سوختنش و روشنی‌اش درس بگیرند.

دانی تو که شمع را چرا افروزند

تا کشتنش و سوختنش آموزند

هوش مصنوعی: آتش پنهان و نهانی بسیار سوزنده است، پس باید چیزهای زیادی وجود داشته باشد که همیشه در حال سوختن هستند.

چون آتش سوزنده غیب است بسی

چیزی باید که دایمش میسوزند

شمارهٔ ۴۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده