عطار » مختارنامه » باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد » شمارهٔ ۲۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر دل که ره چنان جمالی یابد</p></div>
<div class="m2"><p>گر خورشیدی بود زوالی یابد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>با هجر بساختم که پروانه ز شمع</p></div>
<div class="m2"><p>ناکام بسوزد چو وصالی یابد</p></div></div>

شمارهٔ ۲۹

هر دل که ره چنان جمالی یابد
گر خورشیدی بود زوالی یابد
با هجر بساختم که پروانه ز شمع
ناکام بسوزد چو وصالی یابد

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به زیبایی و جذابیت چهره معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید هر دلی که به چنین جاذبه‌ای دست یابد، حتی اگر مانند خورشید باشد، دچار زوال می‌شود. او همچنین از درد جدایی می‌گوید و به تصویر پروانه‌ای که در کنار شمع می‌سوزد، اشاره می‌کند؛ پروانه‌ای که ناکام مانده و تنها به خاطر وصال نمی‌تواند خوشبختی را تجربه کند.

شمارهٔ ۲۷

شمارهٔ ۲۸

هوش مصنوعی: هر دلی که به زیبایی خاصی دست یابد، حتی اگر مانند خورشید درخشان باشد، روزی دچار زوال و افول خواهد شد.

هر دل که ره چنان جمالی یابد

گر خورشیدی بود زوالی یابد

هوش مصنوعی: من با فراق و جدایی سازش کردم تا اینکه مانند پروانه‌ای که از شمع می‌سوزد، به وصال و دیدار محبوب برسم.

با هجر بساختم که پروانه ز شمع

ناکام بسوزد چو وصالی یابد

شمارهٔ ۲۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده