عطار » مختارنامه » باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد » شمارهٔ ۱۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از آتشِ عشق چون تو جان افروزی</p></div>
<div class="m2"><p>چون شمع نفس نمیزنم بی سوزی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>عمری است که بی تو جان من میسوزد</p></div>
<div class="m2"><p>آخر بر من دلت نسوزد روزی</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۳۰۲

شمارهٔ ۱۸

از آتش عشق چون تو جان افروزی
چون شمع نفس نمیزنم بی سوزی
عمری است که بی تو جان من میسوزد
آخر بر من دلت نسوزد روزی

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از عشق آتشین خود به معشوق سخن می‌گوید و احساس می‌کند که زندگی‌اش بدون او می‌سوزد. او مانند شمعی است که بدون آتش نمی‌تواند زندگی کند و از معشوق می‌خواهد که روزی به حال او دل بسوزاند.

شمارهٔ ۱۶

شمارهٔ ۱۷

هوش مصنوعی: از شوق و حرارت عشق تو مثل شمعی که در حال سوختن است، جانم می‌درخشد و بدون هیچ درد و رنجی نفس نمی‌کشید.

از آتشِ عشق چون تو جان افروزی

چون شمع نفس نمیزنم بی سوزی

هوش مصنوعی: مدتی است که من بدون تو در عذاب و رنج هستم. امیدوارم روزی دل تو برای من به درد بیاید.

عمری است که بی تو جان من میسوزد

آخر بر من دلت نسوزد روزی

شمارهٔ ۱۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده