عطار » مختارنامه » باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد » شمارهٔ ۱۰۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>من شمع توام که گر بسوزم صد بار</p></div>
<div class="m2"><p>گویی که ز صد رسیده نوبت به هزار</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون شمع نداریم زمانی بیکار</p></div>
<div class="m2"><p>تا میسوزم به درد و میگریم زار</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 3704 - عطار » مختارنامه » باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد » شمارهٔ ۱۰۰

شمارهٔ ۱۰۱

من شمع توام که گر بسوزم صد بار
گویی که ز صد رسیده نوبت به هزار
چون شمع نداریم زمانی بیکار
تا میسوزم به درد و میگریم زار

هوش مصنوعی: این شعر به احساس سوز و درد شاعر اشاره دارد. شاعر خود را به شمعی تشبیه می‌کند که با سوختن، دردی را تحمل می‌کند و هر بار که می‌سوزد، گویی که صد بار تجربه‌های دردناک را تکرار می‌کند. او از بی‌تحرکی و فراق نیز سخن می‌گوید و نشان می‌دهد که در این حالت، به شدت احساس غم و رنج می‌کند.

شمارهٔ ۹۹

شمارهٔ ۱۰۰

هوش مصنوعی: من مانند شمعی هستم که اگر بارها بسوزم، همیشه این حس را دارم که بار دیگر از نو زنده می‌شوم و این چرخه ادامه دارد.

من شمع توام که گر بسوزم صد بار

گویی که ز صد رسیده نوبت به هزار

هوش مصنوعی: وقتی شمعی در دسترس نداریم، بیکار نمی‌نشینم و درد می‌کشم و به خاطر آن غمگین و زار می‌شوم.

چون شمع نداریم زمانی بیکار

تا میسوزم به درد و میگریم زار

شمارهٔ ۱۰۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده