عطار » مختارنامه » باب چهل و ششم: در معانیی كه تعلّق به صبح دارد » شمارهٔ ۳۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای صبح!‌اگر تو یاریی خواهی کرد</p></div>
<div class="m2"><p>آنست که پرده داریی خواهی کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من خود ز سیه گری شب میترسم</p></div>
<div class="m2"><p>تو نیز سفیدکاریی خواهی کرد</p></div></div>

شمارهٔ ۳۱

ای صبح اگر تو یاریی خواهی کرد
آنست که پرده داریی خواهی کرد
من خود ز سیه گری شب میترسم
تو نیز سفیدکاریی خواهی کرد

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از صبح می‌خواهد که در یاری او بکوشد و پرده‌دار باشد، یعنی به او کمک کند تا از تاریکی شب رهایی یابد. شاعر خود از سیاهی و ناامیدی شب می‌ترسد و از صبح انتظار دارد که با روشنایی و روشنی خود، او را یاری کند.

شمارهٔ ۲۹

شمارهٔ ۳۰

هوش مصنوعی: ای صبح! اگر می‌خواهی کمک کنی، باید برای ما رازها و ناگفته‌های خود را پنهان کنی.

ای صبح!‌اگر تو یاریی خواهی کرد

آنست که پرده داریی خواهی کرد

هوش مصنوعی: من از تاریکی شب و بدی‌های آن می‌ترسم، تو هم نمی‌توانی کارهای خوبی انجام دهی.

من خود ز سیه گری شب میترسم

تو نیز سفیدکاریی خواهی کرد

شمارهٔ ۳۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده