عطار » مختارنامه » باب چهل و ششم: در معانیی كه تعلّق به صبح دارد » شمارهٔ ۲۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>امشب بر ماست آن صنمِ جان افروز</p></div>
<div class="m2"><p>ای صبح! مشو روز و مرا جان بمسوز</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گرچه همه شب به لطف زاری کردم</p></div>
<div class="m2"><p>هم بر دم بامدادی ای صبح امروز</p></div></div>

شمارهٔ ۳۰

امشب بر ماست آن صنم جان افروز
ای صبح مشو روز و مرا جان بمسوز
گرچه همه شب به لطف زاری کردم
هم بر دم بامدادی ای صبح امروز

هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ عشق و دلبستگی به محبوب است. شاعر از صبح می‌خواهد که به خودی خود روز نشود و دل او را نسوزاند. هرچند که شاعر در طول شب با لطف و زاری از محبوب خود خواسته است، اما همچنان صبح را نگران است و حسرت می‌خورد.

شمارهٔ ۲۸

شمارهٔ ۲۹

هوش مصنوعی: امشب آن معشوق دل‌فریب بر ما می‌تابد، ای صبح! نروید و مرا اذیت نکن.

امشب بر ماست آن صنمِ جان افروز

ای صبح! مشو روز و مرا جان بمسوز

هوش مصنوعی: هرچند که در طول شب دعا و خواهش کردم، اما امروز صبح نیز همان‌طور که هست، دردم هنوز ادامه دارد.

گرچه همه شب به لطف زاری کردم

هم بر دم بامدادی ای صبح امروز

شمارهٔ ۲۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده