عطار » مختارنامه » باب چهل و ششم: در معانیی كه تعلّق به صبح دارد » شمارهٔ ۲۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>امشب اگر از تو بی قراری نرود</p></div>
<div class="m2"><p>از روز دگر سفیدکاری نرود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من زلف دراز تو به شب پیوندم</p></div>
<div class="m2"><p>کز روی تو صبح را به یاری نرود</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 3697 - عطار » مختارنامه » باب چهل و ششم: در معانیی كه تعلّق به صبح دارد » شمارهٔ ۲۵

شمارهٔ ۲۶

امشب اگر از تو بی قراری نرود
از روز دگر سفیدکاری نرود
من زلف دراز تو به شب پیوندم
کز روی تو صبح را به یاری نرود

هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به بی‌قراری خود از عشق اشاره می‌کند و بیان می‌دارد که اگر شب نتواند این احساس را از او بگیرد، روز بعد هم این حالت ادامه خواهد داشت. او به زیبایی زلف‌های محبوبش اشاره می‌کند و می‌گوید که این زلف‌ها همچون پیوندی با شب است و از زیبایی محبوب، صبح هم در امان نخواهد بود.

شمارهٔ ۲۴

شمارهٔ ۲۵

هوش مصنوعی: امشب اگر دلتنگی و بی‌تابی‌ام از بین نرود، روزهای آینده هم آرامش نخواهم داشت.

امشب اگر از تو بی قراری نرود

از روز دگر سفیدکاری نرود

هوش مصنوعی: من موهای بلند تو را در شب به خود می‌پیوندم، چرا که صبح نخواهد آمد مگر با یاری تو.

من زلف دراز تو به شب پیوندم

کز روی تو صبح را به یاری نرود

شمارهٔ ۲۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده