هوش مصنوعی: ای صبح، تو با اشعه‌های پراکنده‌ات به من حمله نکن. اگر قرار است طعنه و نیش به من بزنی، بهتر است این کار را نکنی.

هوش مصنوعی: هر بار که اشک می‌ریزم، به مانند قطره‌ای از چشمانم سرازیر می‌شود و این درد و اندوه من را بیشتر می‌کند. پس با خنده‌ات به من نیا، چرا که غم من عمیق‌تر از آن است که بخواهی با شادی‌ات مرا تسکین دهی.