عطار » مختارنامه » باب چهل و ششم: در معانیی كه تعلّق به صبح دارد » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>وقت است که ساقی سرِ می بگشاید</p></div>
<div class="m2"><p>مطرب ره چنگ و دم نی بگشاید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تاروی چو خورشیدِ تو نَبْوَد به صبوح</p></div>
<div class="m2"><p>کارم به کلیدِ صبح کی بگشاید</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱

وقت است که ساقی سر می بگشاید
مطرب ره چنگ و دم نی بگشاید
تاروی چو خورشید تو نبود به صبوح
کارم به کلید صبح کی بگشاید

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از ساقی می‌خواهد که رازها و خوشی‌های زندگی را آشکار کند و بذر شعف و شادی را در دل‌ها بکارد. او به یاد می‌آورد که زیبایی و نور خورشید در یک لیوان شراب نهفته است و آرزو دارد که زمان طلوع صبح، کارهایش را به نتیجه برساند و زندگی‌اش شروعی تازه بگیرد.

شمارهٔ ۹

وقت است که ساقی سر می بگشاید
مطرب ره چنگ و دم نی بگشاید
تاروی چو خورشید تو نبْود به صبوح
کارم به کلید صبح کی بگشاید

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: وقت آن رسیده است که ساقی، درِ می را باز کند و مطرب نیز به نواختن چنگ و دم‌نای بپردازد.

وقت است که ساقی سرِ می بگشاید

مطرب ره چنگ و دم نی بگشاید

هوش مصنوعی: اگر زیبایی تو مانند خورشید در صبح نباشد، در این صورت چه زمانی روز جدیدی برای من آغاز می‌شود؟

تاروی چو خورشیدِ تو نَبْوَد به صبوح

کارم به کلیدِ صبح کی بگشاید

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده