گنجور

شمارهٔ ۵۰

با گل گفتم: چو چشم آن میدارم
کز خندهٔ تو گشاده گردد کارم
گل گفت: چو ابر گرید آید زارم
کز خندیدن ریختن آرد بارم

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: کتابخانه تصوف

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

با گل گفتم: چو چشم آن میدارم
کز خندهٔ تو گشاده گردد کارم
هوش مصنوعی: به گلی گفتم: وقتی به چشمان تو نگاه می‌کنم، کارهایم به خاطر خندۀ تو آسان می‌شود.
گل گفت: چو ابر گرید آید زارم
کز خندیدن ریختن آرد بارم
هوش مصنوعی: گل گفت: وقتی که ابر ببارد و به شدت بگرید، من هم حالتی نزار پیدا می‌کنم، زیرا از شادمانی‌ام به خاطر بارش، اشک‌هایم سرازیر می‌شود.