عطار » مختارنامه » باب چهل و پنجم: در معانیی كه تعلق به گل دارد » شمارهٔ ۳۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای گل به دریغِ عمر دل پُر خون کن</p></div>
<div class="m2"><p>ور ماتم خویش میکنی اکنون کن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>وی صبح چو عمر گل به یک دم گرو است</p></div>
<div class="m2"><p>آن دم بزن و از گروش بیرون کن</p></div></div>

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۳

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۵۲

شمارهٔ ۳۹

ای گل به دریغ عمر دل پر خون کن
ور ماتم خویش میکنی اکنون کن
وی صبح چو عمر گل به یک دم گرو است
آن دم بزن و از گروش بیرون کن

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و زودی عمر گل اشاره دارد و از گل می‌خواهد که در این لحظه بی‌نظیر، با تمام وجود از زندگی لذت ببرد. شاعر به او توصیه می‌کند که اگر در غم است، هم‌اکنون آن را به پایان برساند و از فرصتی که عمر او به سرعت می‌گذرد، بهره ببرد.

شمارهٔ ۳۷

شمارهٔ ۳۸

هوش مصنوعی: ای گل، به خاطر اینکه عمر گذرانی به شدت غمگین باش و دل را پر از درد کن. اگر اکنون می‌خواهی برای خود عزاداری کنی، پس این کار را انجام بده.

ای گل به دریغِ عمر دل پُر خون کن

ور ماتم خویش میکنی اکنون کن

هوش مصنوعی: صبحی که عمر گل به یک لحظه می‌گذرد، آن لحظه را غنیمت شمار و از این وابستگی آزاد شو.

وی صبح چو عمر گل به یک دم گرو است

آن دم بزن و از گروش بیرون کن

شمارهٔ ۳۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده