عطارشمارهٔ ۳۰
گل گفت: چو نیست هفتهای روی نشست
از کم عمری پشت امیدم بشکست
هر چند چو آتشم بدین سیرآبی
بر خاک فتاده میروم باد به دست
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: کتابخانه تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
گل گفت: چو نیست هفتهای روی نشست
از کم عمری پشت امیدم بشکست
هوش مصنوعی: گل گفت: وقتی که درختان جوان و بی‌تجربه هستند و در اوج شادابی خود پژمرده می‌شوند، امید من به شکوفایی و زیبایی نابود می‌شود.
هر چند چو آتشم بدین سیرآبی
بر خاک فتاده میروم باد به دست
هوش مصنوعی: اگرچه من همچون آتش هستم و در این دشت پرآب قرار دارم، بر روی خاک غنوده‌ام و گویی بادی را در دست دارم.