عطار » مختارنامه » باب چهل و پنجم: در معانیی كه تعلق به گل دارد » شمارهٔ ۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گل گفت که تا چشم گشادند مرا</p></div>
<div class="m2"><p>دیدم که برای مرگ زادند مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر چند که صد برگ نهادند مرا</p></div>
<div class="m2"><p>بی برگ به راه سر بدادند مرا</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 3688 - عطار » مختارنامه » باب چهل و پنجم: در معانیی كه تعلق به گل دارد » شمارهٔ ۱۸

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۶۶

شمارهٔ ۱۹

گل گفت که تا چشم گشادند مرا
دیدم که برای مرگ زادند مرا
هر چند که صد برگ نهادند مرا
بی برگ به راه سر بدادند مرا

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات می‌گوید که وقتی چشم به جهان گشود، متوجه شد که برای مرگ به دنیا آمده است. او هرچند که چیزهای زیادی به او داده شده، اما در نهایت بی‌پناه و بی‌برگ، او را به سوی مرگ هدایت کردند.

شمارهٔ ۱۷

شمارهٔ ۱۸

هوش مصنوعی: گل گفت که وقتی چشم‌هایش را باز کرد، متوجه شد که برای مرگ به وجود آمده است.

گل گفت که تا چشم گشادند مرا

دیدم که برای مرگ زادند مرا

هوش مصنوعی: با وجود اینکه صد بار بر من فشار آوردند و مرا به جاده‌ای ناپسند راندند، من همچنان بی‌توجه به این مشکلات پیش رفتم.

هر چند که صد برگ نهادند مرا

بی برگ به راه سر بدادند مرا

شمارهٔ ۱۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده