عطار » مختارنامه » باب چهل و پنجم: در معانیی كه تعلق به گل دارد » شمارهٔ ۱۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گل گفت که رفتنم یقین افتادست</p></div>
<div class="m2"><p>یک یک ورقم فرا زمین افتادست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از عمرِ عزیز اگرچه صد برگم من</p></div>
<div class="m2"><p>بی برگ فتادهام، چنین افتادست</p></div></div>

شمارهٔ ۱۵

گل گفت که رفتنم یقین افتادست
یک یک ورقم فرا زمین افتادست
از عمر عزیز اگرچه صد برگم من
بی برگ فتادهام چنین افتادست

هوش مصنوعی: گل می‌گوید که رفتن من حتمی شده است و به طور پیوسته جلوه‌های زندگی‌ام در حال از بین رفتن است. هرچند که از عمر گرانبهای خود برگ‌های زیادی دارم، اما در نهایت به شکل بی‌برگی و سقوط درآمده‌ام.

شمارهٔ ۱۳

شمارهٔ ۱۴

هوش مصنوعی: گل گفت که رفتن من دیگر قطعی شده و هر لحظه که می‌گذرد، نشانه‌های رفتنم بیشتر نمایان می‌شود.

گل گفت که رفتنم یقین افتادست

یک یک ورقم فرا زمین افتادست

هوش مصنوعی: اگرچه من از عمر گرانبهای خود تنها یک صد برگ را تجربه کرده‌ام، اما حتی اگر برگ‌های عمرم بر زمین افتاده‌اند، همین‌طور باید باشد.

از عمرِ عزیز اگرچه صد برگم من

بی برگ فتادهام، چنین افتادست

شمارهٔ ۱۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده