گنجور

شمارهٔ ۱۳

گل بین که گلابِ ابر میدارد دوست
وز خنده چو پسته مینگنجد در پوست
تا بادِ صبا بر سرِ گل مُشک افشاند
مینازد از آن باد که اندر سرِ اوست

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: کتابخانه تصوف

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

گل بین که گلابِ ابر میدارد دوست
وز خنده چو پسته مینگنجد در پوست
هوش مصنوعی: نگاهی به گل کن که چطور ابرها او را دوست دارند و چقدر از شادی و خنده مانند پسته در پوست خود جا می‌شود.
تا بادِ صبا بر سرِ گل مُشک افشاند
مینازد از آن باد که اندر سرِ اوست
هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی که بر سر گل عطر مشک می‌پاشد، از آن نسیم هم می‌زند که در دل اوست.