گنجور

شمارهٔ ۱۱

چون برگِ گلت بدید گلبرگِ طری
شق کرد قَصَب به دست بادِ سحری
شد تا به برِ گلابگر جامه دران
از شرم رخت در آتش افتاد و گری

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: کتابخانه تصوف

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

چون برگِ گلت بدید گلبرگِ طری
شق کرد قَصَب به دست بادِ سحری
هوش مصنوعی: زمانی که گل شکوفه‌های زیبای خود را می‌بیند، بادی ملایم و تازه از طرف صبح به آرامی ساقه‌اش را خم می‌کند.
شد تا به برِ گلابگر جامه دران
از شرم رخت در آتش افتاد و گری
هوش مصنوعی: تا زمانی که در آغوش گل‌فروش، لباسش را درآورد، از شرم، لباسش در آتش سوخت و اشک ریخت.