عطار » مختارنامه » باب چهل و چهارم: در قلندریات و خمریات » شمارهٔ ۶۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جانا! می ده که با دلی غمناکم</p></div>
<div class="m2"><p>تا می زغم جهان بشوید پاکم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هین باده! که سبزه آمد از خاک پدید</p></div>
<div class="m2"><p>زان پیش که ناپدید گردد خاکم</p></div></div>

شمارهٔ ۶۴

جانا می ده که با دلی غمناکم
تا می زغم جهان بشوید پاکم
هین باده که سبزه آمد از خاک پدید
زان پیش که ناپدید گردد خاکم

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس ناامیدی و غم شاعر است. او از جان خود می‌خواهد که با دل غمگینش، رنج‌هایش را پاک کند. همچنین، شاعر به باده‌ای که از خاک سبزه‌ای سرشار شده اشاره دارد و از آن می‌خواهد که پیش از آنکه به خاک برگردد، او را تسلی دهد. به نوعی، این شعر به جستجوی شادی و رهایی از اندوه اشاره می‌کند.

شمارهٔ ۶۲

شمارهٔ ۶۳

هوش مصنوعی: عزیزم! به من شرابی بده تا با آن دل غمگینم را تسکین دهم و از غم‌های جهان پاک شوم.

جانا! می ده که با دلی غمناکم

تا می زغم جهان بشوید پاکم

هوش مصنوعی: باده را بیاور! چرا که سبزه از خاک سر بر آورد و قبل از آنکه خاک من ناپدید شود، بیایید از آن بهره‌ بگیریم.

هین باده! که سبزه آمد از خاک پدید

زان پیش که ناپدید گردد خاکم

شمارهٔ ۶۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده