عطار » مختارنامه » باب چهل و چهارم: در قلندریات و خمریات » شمارهٔ ۴۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>روزی که بود روز هلاک من و تو</p></div>
<div class="m2"><p>از تن برهد روانِ پاک من و تو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای بس که نباشیم وزین طاق کبود</p></div>
<div class="m2"><p>مه میتابد بر سر خاک من و تو</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 3421 - عطار » مختارنامه » باب چهل و چهارم: در قلندریات و خمریات » شمارهٔ ۴۸

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۳۹۳

شمارهٔ ۴۹

روزی که بود روز هلاک من و تو
از تن برهد روان پاک من و تو
ای بس که نباشیم وزین طاق کبود
مه میتابد بر سر خاک من و تو

هوش مصنوعی: این شعر به بیان لحظه‌ای می‌پردازد که مرگ و جدایی ما را از یکدیگر می‌گیرد. در این روز، روح پاک ما از بدن‌های‌مان جدا می‌شود. شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که با نبود ما، همچنان زیبایی و روشنایی جهان، نمادهایی مانند ماه، بر سر خاک ما می‌تابد.

شمارهٔ ۴۷

شمارهٔ ۴۸

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/2426

هوش مصنوعی: روزی که به پایان عمر ما خواهد رسید، روح پاک من و تو از این جسم جدا خواهد شد.

روزی که بود روز هلاک من و تو

از تن برهد روانِ پاک من و تو

هوش مصنوعی: بسیاری به یاد ما نخواهند بود و این که زیر این آسمان آبی، نور ماه بر روی خاک من و تو می‌تابد.

ای بس که نباشیم وزین طاق کبود

مه میتابد بر سر خاک من و تو

شمارهٔ ۴۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

شمارهٔ ۴۸ به خوانش سایه اش

حاشیه ها