عطار » مختارنامه » باب چهل و چهارم: در قلندریات و خمریات » شمارهٔ ۴۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر سبز خطی است، گوشهای خالی گیر</p></div>
<div class="m2"><p>بر مفرش سبزه، رو، کَمِ قالی گیر</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>اندیشهٔ حال زیر خاکت تا کی</p></div>
<div class="m2"><p>عمر تو چو باد میرود حالی گیر</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۳۶۶

شمارهٔ ۴۲

گر سبز خطی است گوشهای خالی گیر
بر مفرش سبزه رو کم قالی گیر
اندیشه حال زیر خاکت تا کی
عمر تو چو باد میرود حالی گیر

هوش مصنوعی: این شعر به بررسی گذر زمان و بی‌اعتباری زندگی می‌پردازد. شاعر به تصویری از زمین سبز و بی‌پایانی اشاره می‌کند و انسان را به تفکر دربارهٔ حال و آینده‌اش دعوت می‌کند. همچنین به زودگذری عمر اشاره می‌کند و از فرد می‌خواهد که از فرصت‌های زندگی بهره‌برداری کند.

شمارهٔ ۴۰

شمارهٔ ۴۱

هوش مصنوعی: اگر خط سبزی در کار باشد، پس گوشه‌های خالی فرش سبز را بگیر و به سراغ قسمت‌های دیگر فرش برو.

گر سبز خطی است، گوشهای خالی گیر

بر مفرش سبزه، رو، کَمِ قالی گیر

هوش مصنوعی: افکار و نگرانی‌های تو در زیر خاک چه زمانی ادامه خواهند داشت؟ عمر تو مانند نسیم به سرعت می‌گذرد، پس لحظه‌ای توقف کن و حال خود را درک کن.

اندیشهٔ حال زیر خاکت تا کی

عمر تو چو باد میرود حالی گیر

شمارهٔ ۴۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده