عطار » مختارنامه » باب چهل و سوم: در صفت دردمندی عاشق » شمارهٔ ۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عاشق ز همه کار جهان فرد بود</p></div>
<div class="m2"><p>از هر دو جهان بگذرد و مرد بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>پیوسته دلش گرم و دمش سرد بود</p></div>
<div class="m2"><p>از ناخنِ پای تا به سر درد بود</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۲۴

شمارهٔ ۵

عاشق ز همه کار جهان فرد بود
از هر دو جهان بگذرد و مرد بود
پیوسته دلش گرم و دمش سرد بود
از ناخن پای تا به سر درد بود

هوش مصنوعی: این شعر درباره فردی است که عاشق و دل‌باخته است. او از هر گونه کار و دغدغه این جهان فراتر رفته و به نوعی بزرگ‌مردی محسوب می‌شود. قلبش همیشه پر از عشق و گرماست، اما نفسش آرام و خنک است. او به دلیل عشقش از دردهای فراوانی رنج می‌برد، از سر تا ناخن پایش احساس درد را تجربه می‌کند.

شمارهٔ ۳

شمارهٔ ۴

هوش مصنوعی: عاشق، از تمام امور دنیا جداست و در حقیقت، فراتر از هر دو جهان می‌گذرد و به انسانی کامل بدل می‌شود.

عاشق ز همه کار جهان فرد بود

از هر دو جهان بگذرد و مرد بود

هوش مصنوعی: دلش همیشه خوشحال و پرنشاط بود، ولی در عین حال، بدنش از سر تا نوک انگشتان پا درد داشت.

پیوسته دلش گرم و دمش سرد بود

از ناخنِ پای تا به سر درد بود

شمارهٔ ۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده