عطار » مختارنامه » باب چهل و سوم: در صفت دردمندی عاشق » شمارهٔ ۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در عشق اگر جان بدهی جان اینست</p></div>
<div class="m2"><p>ای بی سر و سامان! سرو سامان اینست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر در ره او دل تو دردی دارد</p></div>
<div class="m2"><p>آن درد نگه دار که درمان اینست</p></div></div>

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۱۳۲

شمارهٔ ۳

در عشق اگر جان بدهی جان اینست
ای بی سر و سامان سرو سامان اینست
گر در ره او دل تو دردی دارد
آن درد نگه دار که درمان اینست

هوش مصنوعی: این اشعار به بیان عمق و زیبایی عشق پرداخته است. اولاً، می‌گوید که در عشق، حتی اگر جان خود را نیز بدهی، این خود نشان عشق است. همچنین اشاره می‌کند که اگر در راه عشق دلی رنج می‌کشد، باید آن درد را نگه دارد، چون همان درد خود نشانه‌ای از عشق و درمان است. به طور کلی، عشق با تمام سختی‌ها و دردهایش، ارزشمند و زیباست.

شمارهٔ ۱

شمارهٔ ۲

هوش مصنوعی: اگر در عشق جان خود را فدای معشوق کنی، بدان که این حقیقتی است که در وجود تو نهفته است، و هیچ نظم و ترتیب دیگری در آن وجود ندارد.

در عشق اگر جان بدهی جان اینست

ای بی سر و سامان! سرو سامان اینست

هوش مصنوعی: اگر در مسیر او دلی داری که دچار درد و رنج است، آن درد را نگه‌دار، چون درمانش در همین است.

گر در ره او دل تو دردی دارد

آن درد نگه دار که درمان اینست

شمارهٔ ۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده