عطار » مختارنامه » باب چهل و دوم: در صفت دردمندی عاشق » شمارهٔ ۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جانا! تو کجائی که نیازم بینی</p></div>
<div class="m2"><p>وین نالهٔ شبهای درازم بینی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از ضعف چنانم که نیایم در چشم</p></div>
<div class="m2"><p>گر بازآئی مدان که بازم بینی</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 3415 - عطار » مختارنامه » باب چهل و دوم: در صفت دردمندی عاشق » شمارهٔ ۶

شمارهٔ ۷

جانا تو کجایی که نیازم بینی
وین ناله شبهای درازم بینی
از ضعف چنانم که نیایم در چشم
گر بازآیی مدان که بازم بینی

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از دوری محبوب خود شکایت می‌کند و ابراز می‌کند که در شب‌های طولانی از غم و ناتوانی رنج می‌برد. او از محبوب می‌خواهد که برگردد و تأکید می‌کند که اگر بازگردد، به خاطر ضعف و گرفتاری‌های خود نمی‌تواند خودش را نشان دهد.

شمارهٔ ۵

شمارهٔ ۶

هوش مصنوعی: عزیزم، کجایی که من به تو نیاز دارم و صدای ناله‌ام را در طول شب‌های طولانی می‌شنوی؟

جانا! تو کجائی که نیازم بینی

وین نالهٔ شبهای درازم بینی

هوش مصنوعی: من به قدری ضعیف و ناتوان هستم که جرأت ندارم در مقابل تو ظاهر شوم. اگر دوباره برگردی، به تو هیچ امیدی نمی‌دهم که مرا دوباره ببینی.

از ضعف چنانم که نیایم در چشم

گر بازآئی مدان که بازم بینی

شمارهٔ ۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده