عطار » مختارنامه » باب چهل و دوم: در صفت دردمندی عاشق » شمارهٔ ۲۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زانگه که دلم بر آن سمن بر بگذشت</p></div>
<div class="m2"><p>هر دم بر من به درد دیگر بگذشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>با آنکه ز عشق هیچ آبم بنماند</p></div>
<div class="m2"><p>بنگر که چگونه آبم از سر بگذشت</p></div></div>

شمارهٔ ۲۳

زانگه که دلم بر آن سمن بر بگذشت
هر دم بر من به درد دیگر بگذشت
با آنکه ز عشق هیچ آبم بنماند
بنگر که چگونه آبم از سر بگذشت

هوش مصنوعی: این اشعار بیانگر حسرت و درد ناشی از عشق است. گوینده از گذران احساسات مختلف سخن می‌گوید و می‌گوید که اگرچه دیگر احساسی از عشق در او باقی نمانده، اما همچنان درگیر درد و رنج ناشی از آن است. او به طور نمادین به گذشتن آب از سرش اشاره می‌کند که نشان‌دهنده‌ی از دست رفتن فرصت‌ها و احساسات است.

شمارهٔ ۲۱

شمارهٔ ۲۲

هوش مصنوعی: زمانی که دلم بر آن درخت سمن گذشت، هر لحظه درد جدیدی بر من عارض شد.

زانگه که دلم بر آن سمن بر بگذشت

هر دم بر من به درد دیگر بگذشت

هوش مصنوعی: اگرچه از عشق چیزی برای من باقی نمانده است، ولی نگاه کن که چطور احساسات و شور این عشق از سرم گذشت.

با آنکه ز عشق هیچ آبم بنماند

بنگر که چگونه آبم از سر بگذشت

شمارهٔ ۲۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده