عطار » مختارنامه » باب چهل و دوم: در صفت دردمندی عاشق » شمارهٔ ۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا عشق نشست ناگهی در سر من</p></div>
<div class="m2"><p>برخاست ازین غم دل غم پرور من</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هرگز به چه باز آید مرغِ دل من</p></div>
<div class="m2"><p>تا بازآید برین که رفت از بر من</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۲۷۸

شمارهٔ ۱۹

تا عشق نشست ناگهی در سر من
برخاست ازین غم دل غم پرور من
هرگز به چه باز آید مرغ دل من
تا بازآید برین که رفت از بر من

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به ناگهان عشق را در دل خود احساس می‌کند که سبب می‌شود غم‌هایش تشدید شوند. او می‌گوید که دلش همچنان در آرزوی آن عشقی است که از دست رفته و هرگز نمی‌تواند به زندگی قبلی‌اش بازگردد تا عشق را دوباره تجربه کند.

شمارهٔ ۱۷

شمارهٔ ۱۸

هوش مصنوعی: به محض اینکه عشق ناگهانی در دل من جا گرفت، غم و اندوهی که همیشه در دل داشتم، دوباره بیدار شد.

تا عشق نشست ناگهی در سر من

برخاست ازین غم دل غم پرور من

هوش مصنوعی: دل من منتظر بازگشت آن مرغی است که دیگر به سوی من باز نخواهد گشت.

هرگز به چه باز آید مرغِ دل من

تا بازآید برین که رفت از بر من

شمارهٔ ۱۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده