عطار » مختارنامه » باب چهلم: در ناز و بیوفائی معشوق » شمارهٔ ۲۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا از غم تب دلش به صد درد افتاد</p></div>
<div class="m2"><p>شد زرد رخ و بر رخ او گرد افتاد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گفتم که چه بود کافتابت شد زرد</p></div>
<div class="m2"><p>گفتا مگر آفتاب بر زرد افتاد</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 3407 - عطار » مختارنامه » باب چهلم: در ناز و بیوفائی معشوق » شمارهٔ ۲۷

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۲۶۹

شمارهٔ ۲۸

تا از غم تب دلش به صد درد افتاد
شد زرد رخ و بر رخ او گرد افتاد
گفتم که چه بود کافتابت شد زرد
گفتا مگر آفتاب بر زرد افتاد

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به توصیف حال کسی می‌پردازد که به دلیل غم و درد، چهره‌اش زرد شده است. وقتی از او می‌پرسند چرا این‌گونه شده، او با نشان دادن ارتباط بین حال و آفتاب، می‌گوید به‌طور طبیعی، آفتاب هم ممکن است تحت تأثیر شرایط مختلف رنگش تغییر کند. به نوعی از این بیان می‌توان فهمید که غم و سرخوردگی می‌تواند بر ظاهر فرد تأثیر بگذارد.

شمارهٔ ۲۶

شمارهٔ ۲۷

هوش مصنوعی: او به خاطر غم و ناراحتی، به شدت بیمار شد و رنگش زرد شد و غم بر چهره‌اش سایه انداخت.

تا از غم تب دلش به صد درد افتاد

شد زرد رخ و بر رخ او گرد افتاد

هوش مصنوعی: گفتم چرا رنگت دگرگون شده است؟ او پاسخ داد که آیا آفتاب بر چهره‌ام اثر گذاشته؟

گفتم که چه بود کافتابت شد زرد

گفتا مگر آفتاب بر زرد افتاد

شمارهٔ ۲۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده