عطار » مختارنامه » باب چهارم: در معانی كه تعلّق به توحید دارد » شمارهٔ ۹۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جانا غمِ عشق تو بجان نتوان داد</p></div>
<div class="m2"><p>یک ذرّه به ملک دو جهان نتوان داد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در بادیهٔ عشق تو هردل کافتاد</p></div>
<div class="m2"><p>هرگز دیگر از او نشان نتوان داد</p></div></div>

منتخب اشعار شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری (غزلیات، قصاید، منطق الطیر، مصیبت نامه، الهی نامه، اسرار نامه، خسرو نامه، مختار نامه) به اهتمام و تصحیح دکتر تقی تفضلی - فریدالدین محمد عطار نیشابوری - تصویر ۶

شمارهٔ ۹۴

جانا غم عشق تو بجان نتوان داد
یک ذره به ملک دو جهان نتوان داد
در بادیه عشق تو هردل کافتاد
هرگز دیگر از او نشان نتوان داد

هوش مصنوعی: این بیت شعر بیانگر عمق و شدت عشق است. شاعر می‌گوید که غم عشق تو برای او بسیار بزرگ است و نمی‌تواند هیچ چیز دیگری را به اندازه آن ارزشمند بداند. همچنین، هر دل که در راه عشق تو دچار مشکل شده، هرگز نمی‌توان پیدا کرد که دیگر نشانی از آن دل وجود نداشته باشد. به طور کلی، احساس عشق و درد ناشی از آن به قدری عمیق است که هیچ چیزی جایگزین آن نمی‌شود.

شمارهٔ ۹۲

شمارهٔ ۹۳

هوش مصنوعی: عزیزم، نمی‌توانم حتی ذره‌ای از غم عشق تو را به جانم بقبولانم، زیرا هیچ چیزی در دنیا ارزش مقابله با آن را ندارد.

جانا غمِ عشق تو بجان نتوان داد

یک ذرّه به ملک دو جهان نتوان داد

هوش مصنوعی: در بیابان عشق تو، هر دلی که گرفتار شد، هرگز نمی‌توان نشانه‌ای از آن پیدا کرد.

در بادیهٔ عشق تو هردل کافتاد

هرگز دیگر از او نشان نتوان داد

شمارهٔ ۹۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده