عطار » مختارنامه » باب چهارم: در معانی كه تعلّق به توحید دارد » شمارهٔ ۹۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یارب چه نهان چه آشکارا که تویی</p></div>
<div class="m2"><p>نه عقل رسد نه علم آنجا که تویی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آخر بگشای بر دل بسته دری</p></div>
<div class="m2"><p>تا غرقه شوم در آن تماشا که تویی</p></div></div>

شمارهٔ ۹۲

یارب چه نهان چه آشکارا که تویی
نه عقل رسد نه علم آنجا که تویی
آخر بگشای بر دل بسته دری
تا غرقه شوم در آن تماشا که تویی

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از خداوند می‌خواهد که رازهای نهان و آشکار خود را به او نشان دهد. او اذعان می‌کند که عقل و دانش انسان به عمق وجود خداوند نمی‌رسد و از خدا می‌طلبد که درهای دلش را باز کند تا بتواند در زیبایی و عظمت او غوطه‌ور شود.

شمارهٔ ۹۰

شمارهٔ ۹۱

هوش مصنوعی: ای پروردگارا، تو هم در پنهان و هم در آشکارا حضور داری، در جایی که تو هستی، نه عقل به درک می‌رسد و نه علم می‌تواند آن را بشناسد.

یارب چه نهان چه آشکارا که تویی

نه عقل رسد نه علم آنجا که تویی

هوش مصنوعی: لطفاً درِ دل من را باز کن تا بتوانم به تماشای تو غرق شوم.

آخر بگشای بر دل بسته دری

تا غرقه شوم در آن تماشا که تویی

شمارهٔ ۹۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده