عطار » مختارنامه » باب چهارم: در معانی كه تعلّق به توحید دارد » شمارهٔ ۸۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در عشق نماند عقل و تمییز که بود</p></div>
<div class="m2"><p>کلی دل و جان بسوخت آن نیز که بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون پرتو آفتاب از پرده بتافت</p></div>
<div class="m2"><p>ناپیدا شد چو ذرّه هر چیز که بود</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۰۴

شمارهٔ ۸۹

در عشق نماند عقل و تمییز که بود
کلی دل و جان بسوخت آن نیز که بود
چون پرتو آفتاب از پرده بتافت
ناپیدا شد چو ذره هر چیز که بود

هوش مصنوعی: در این ابیات به تأثیر عشق بر عقل و تفکر اشاره شده است. عشق به حدی قوی است که عقل و تفکیک را تحت تأثیر قرار می‌دهد و همه چیز را ذوب می‌کند. در پایان، با تشبیه نور خورشید که پرده را کنار می‌زند، بیان می‌شود که در پرتو عشق، هر آنچه که در گذشته بود، ناپدید می‌شود.

شمارهٔ ۸۷

شمارهٔ ۸۸

هوش مصنوعی: در عشق، عقل و قضاوت جایی ندارند؛ همه‌ی وجود انسان در آتش عشق سوخته می‌شود، حتی آن کسی که فکر می‌کند درک درستی از موضوع دارد.

در عشق نماند عقل و تمییز که بود

کلی دل و جان بسوخت آن نیز که بود

هوش مصنوعی: زمانی که نور آفتاب از پشت پرده بیرون آمد، هر چیزی که وجود داشت، مانند ذره‌ای ناپدید شد.

چون پرتو آفتاب از پرده بتافت

ناپیدا شد چو ذرّه هر چیز که بود

شمارهٔ ۸۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده